یادازآن روزی که بودی زهره یار من
دور از چشم رقيبان دركنار من
حالیا خالیست جایت ای نگار من
درشام تار من آخر کجایی زهره
باهمه بی مهری و جور وجفای تو
پیش من هرگوشه ای خالیست جای تو
هیچ میدانی هنوز آن آشناي تو
دارد برای تو محزون نوایی زهره
چون یقین کردی که در عشقت گرفتارم
سرد گشتی از من و کردی چنین خوارم
رفتی و دیگر نگفتی نازنین یارم
منهم چو تو دارم آخر خدایی زهره
ای باد صبا بهر خدا بوی که داری
حبیبم بوی که داری حبیبم بوی که داری
این بوی خوش از سلسله موی که داری حبیبم موی که داری حبیبم موی که داری
خرم شده بستان زتو ای باد بهاری
خرم شده بستان زتو ای باد بهاری
این خرمی از روی که و بوی که داری
حبیبم موی که داری عزیزم بوی که داری