Oj świąteczki zielone
Kiedy już nastają
Wszystkie dusze założne
Na świat powracają
♪
Postukiwał dziadyga o ziem kulą drewnianą
Miał ci nogę obciętą aż po samo kolano
Szedł gdziekolwiek skądkolwiek byle zażyć wywczasu
Nad brzegami strumienia stanął tyłem do lasu
♪
Wychynęła z głębiny rusałczana dziewczyca
Obryzgała mu ślepia aż przymarszczył pół lica
I całować zaczyna te dziadzine szczudliska
Jedną nogę i kulę pokuśnica obślizgła
♪
Czemu jeno całujesz moją kłodę stroskaną
Czemuż dziada pomijasz aż po samo kolano
Pieszczotami chcesz drewno pokusić do grzechu
Dana dana oj dana umrę chyba ze śmiechu
Od Dobrzynia do Golubia ludzie powiadają
Drwęckie panny w świątek moc wciągają
Od Dobrzynia do Golubia ludzie powiadają
Drwęckie panny w świątek moc wciągają
Od Dobrzynia do Golubia ludzie powiadają
Drwęckie panny w świątek moc wciągają
Od Dobrzynia do Golubia ludzie powiadają
Drwęckie panny w świątek moc wciągają
Spowiła go ramieniem okręciła jak frygą
Pójdźże ze mną dziadulu dziaduleńko dziadygo
Nie wysokie te progi dla czarciego nasienia
Spływaj gadzie rusalny Ty chorobo strumienia
Pociągnęła za torbę i brodę żebraczą
Do tych nurtów potwornych co dla światła nic znaczą
Nim się zdążył obejrzeć już miał falę na grzbiecie
Nim przeżegnać się zdołał już nie było go w świecie
Jeno kloc ten godziwy owa kula drewniana
Wypłynęła zwycięsko ze sromu spłukana
Wyzwolona z kalectwa podyrdała przez fale
Dana dana oj dana w miłosne oddale
Od Dobrzynia do Golubia ludzie powiadają
Drwęckie panny w świątek moc wciągają
Od Dobrzynia do Golubia ludzie powiadają
Drwęckie panny w świątek moc wciągają
Od Dobrzynia do Golubia ludzie powiadają
Drwęckie panny w świątek moc wciągają
Od Dobrzynia do Golubia ludzie powiadają
Drwęckie panny w świątek moc wciągają