Ek sá Baldri,
Blóðgum tívur,
Óðins barni,
Örlög folgin;
Stóð of vaxinn
Völlum hæri
Mjór ok mjök fagr
Mistilteinn.
Varð af þeim meiði,
Er mær sýndisk,
Harmflaug hættlig,
Höðr nam skjóta;
Baldrs bróðir var
Of borinn snemma,
Sá nam Óðins sonr
Einnættr vega.
Þó hann æva hendr
Né höfuð kembði,
Áðr á bál of bar
Baldrs andskota;
En Frigg of grét
Í Fensölum
Vá Valhallar.
Vituð ér enn — eða hvat?
Þá kná Váli
Vígbönd snúa,
Heldr váru harðgör
Höft ór þörmum.
Haft sá hon liggja
Und Hveralundi,
Lægjarns líki
Loka áþekkjan;
Þar sitr Sigyn
Þeygi of sínum
Ver vel glýjuð.
Vituð ér enn — eða hvat?