به دشت افتاده مجنون
به دشت افتاده مجنون زار و دلتنگ
چو سیل آورده چوبی در بن سنگ
چو سیل آورده چوبی در بن سنگ
داد و بیداد
به شب از آتشی
به شب از آتش آه شرر بار
نمایان دود و دم دامان کوهسار
غم عشقت بیابون پرورم کرد
هوای بخت بی بال و پرم کرد
به مو گفتی صبوری کن صبوری
صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد