23 χειμώνες ξεμακραίνουν
Απ' το μόνο καλοκαίρι της χαράς
Κι εγώ στη Φορτέζα μοναχή
Ξανά και ξανά τραγουδώ
Ακούω τα βήματά σου στα Λιοντάρια
Τον ήχο της φωνής σου στην Καζάρμα
Τα χέρια μας να σμίγουνε σαν πέτρα ιερά
Οι μνήμες ειν' λυράρηδες στ' Ανώγεια
Η μοίρα μας στις Μοίρες, στις Αρχάνες
Πρώτο σου δάκρυ στον Κρουσώ
Η ορθάνοιχτη αγκαλιά σου στο Φόδελε
Λένε αλλοίμονο γι' αυτούς που θύμησες
Δεν το μπορούν απ' την ψυχή να βγάλουν
Τι λάθος
Κάποτε ήθελα στον Άγιο να πεθάνω
Στο βάφτισμα του έρωτά σου τ' αλμυρό
Μα θα ξυπνούσα πάντα
Στις μπαλωθιές του Σεληνάρι
Στο γάμο που δεν έγινε ποτέ
Οι μνήμες ειν' Χανιώτικα πιττάκια
Εκείνα που μου τα 'φερες θυμάμαι στο κρεβάτι
Με τη δική τους γλύκα κάθε μου μέρα ξεκινώ
Κι ας ζούμε χρόνους χωριστά
Μ' αυτές γερνάμε αντάμα
Λένε αλλοίμονο γι' αυτούς που θύμησες
Δεν το μπορούν απ' την ψυχή να βγάλουν
Τι λάθος
23 χειμώνες ξεμακραίνουν
Απ' το μόνο καλοκαίρι της χαράς
Κι εγώ στη Φορτέζα μοναχή
Ξανά και ξανά τραγουδώ
23 χειμώνες ξεμακραίνουν