شیش تیغه مکن صورت ای آدم دییونه
کس منتظرت نینن وا سر خو مزن شونه
بارون دگه کمیابن ابرون دگه نا پیدا
نه مث قدیمون که شیش ماه زمستونه
ایام جوونی رفت برگشتن هم اینینن
مث یه درختی که نا بو دگه اون دوونه
بعضی دلون از سنگن مردم همه دل تنگن
باغون همه خشکیده شهرون همه ویرونه
میلیون گل نو دسته پژمرده و پرپر بو
تو آتشون جنگ و جهل دوسه دیوونه
هلاج که بردارن از رازو خبر دارن
رازی که شونافهمی صد عاقل و فرزونه
تو بازم اجنگیدی با دیو و دد و آدم
تا بلکه وا دست پر هر روز بری خونه
دیریایی و مهتابه نوروزه و ایسینه
لالایی یه نم باره بارونه و بارونه
مه بی دل و دستاروم از بود خو بیزاروم
مرغی زه ی بی جفتم بی شاخه و بی لونه
از خوم چه بگم کاکا از پشته پریشون ته
کارون همه جور هسته موردن اگه آسونه
نه غربت نابی مه نه خونه ی آبادی
سرگشته و بی سامون ایی خونه و او خونه
تقدیر سر پیری از مه چه شوات آخه
یا زندگیه بخته یا موردن مردونه