Seks mine jarlar heime vera, gøyme det gullet balde
Andre seks på heidningalando då svinga dei jørni kalde
Rida dei ut av Franklandet med dyre dros I sadel
Bles I luren Olivant på Ronsalavollen
Runde dei opp sine silkje segl høgt I sigalråe
Sigla dei ut åt hei'ingslondo I virkevikune ein og tvåe
Rida dei ut av Franklandet med dyre dros I sadel
Bles I luren Olivant på Ronsalavollen
Arene og ankaret tok inn på kvite sanden
Det var Roland, konungafredan, trødde den fysste på land
Rida dei ut av Franklandet med dyre dros I sadel
Bles I luren Olivant på Ronsalavollen
Slogest dei utpå Ronsarvollen I dagane två og trjå
Blåmennan fall for Rolandssverd som gav seg fyri ljåe
Rida dei ut av Franklandet med dyre dros I sadel
Bles I luren Olivant på Ronsalavollen
Fram så søkte blåmann-fjødi skygde fyri sole
Reddast var ein jamningen bad Roland blåse I hornet
Rida dei ut av Franklandet med dyre dros I sadel
Bles I luren Olivant på Ronsalavollen
Roland sette luren fyr blogga munn, så bles han I med vreide
Ljoden ber ivi hav og fjell, I trio dagar av leide
Rida dei ut av Franklandet med dyre dros I sadel
Bles I luren Olivant på Ronsalavollen
Det var Magnus kongjen, no set han I å gråta
Kva tru vantar freden min? No høyrer eg luren låta
Rida dei ut av Franklandet med dyre dros I sadel
Bles I luren Olivant på Ronsalavollen
Det var Magnus kongjen
Skundar han sin fred
Daud låg Roland konunga-freden
Heldt I han sitt sverd
Rida dei ut av Franklandet med dyre dros I sadel
Bles I luren Olivant på Ronsalavollen
Heim kom Magnus kongjen
Og settest dei alle traude
Skipet var fullt av sylv og gull
Og heidningan låg att daude
Rida dei ut av Franklandet med dyre dros I sadel
Bles I luren Olivant på Ronsalavollen