Zanim pójdziem w jutra wschody
Wypijemy nektar ciszy
Wywar pokory z letniego snu
Miód z barci ducha
W jutra wschody prowadzi brama
Wykuta w skale najtwardszych serc
Kto odemknie wrota, kto znajdzie klucz?
Nam sięgnąć wschodów czy przepaść precz?
W cichym mroku wschodniego dnia
Znów rozkwita złoty kwiat
Wzrosły z gleby chłodnej jak stal
Wschodzi znów - by pożreć świat
Co w cieniach wiosny wstał
Spłodzony przez pieśni traw
Świat, który nigdy nie umarł
Choć zgładzony, lecz żyje w nas!
Zanim pójdziem w jutra wschody
Spożyjemy owoc ciszy
Z wielkiej gruszy letniego snu
Zerwany w dzieciństwie świata
W jutra wschody prowadzi mapa
Pisana w korze najczystszych serc
Kto odczyta mapę, kto znajdzie klucz?
Nam sięgnąć wschodów czy przepaść precz?
W cichym mroku wschodniego dnia
Tylko znaleźć złoty kwiat
I zerwać w czarów noc
Lub rozpłynąć się śród ros
W cichym mroku wschodniego dnia
Po otwarciu wschodu bram
Niech prowadzi szlakiem serce
Byśmy mogli zerwać kwiecie
Ciszą syci i napojeni
Poprzez nocel złych tajemnic
Szukamy brzasku we własnych duszach
By w nim skonał świat - w katuszach!