Þau sitja eftir Með auð sætispláss til beggja handa, Dreypandi sitt á hvað á drykkjunum sem eftir standa. "Alveg sjálfsagt, Ekki að minnast á. Láttu vaða, Leystu skjóðu frá. Ég segi engum!" Svo kryfjast hjartans mál Og einhvers andadýr er panda. Trúnó, trúnó, (kinn við) kinn við kinn: Þú og ég og einhver vinur þinn. Trúnó treina, trúnó viðhalda, Nóttin naumast orðin miðaldra. Og við svo krumpuð bæði og breytt því það er langt um liðið, Og hundruð hundaára Hafa á okkar daga drifið. Hann ber af sér blak frá makanum. Þau takast á: Hvort skuli saka um þakið sem hrakar í rakanum? "En ég makaði á það fram og til baka, ha? Vertu ekki hengjandi smið fyrir bakara!"