Bez dachu nad głową, bo to kabriolet
Szepnij słowo, a nas stąd zabiorę
Srebrne tace i złote wybrzeże
Zapłacę za hotel, a ty go wybierzesz
Willa gdzieś nad oceanem
Idylla, tak jak obiecałem
Nie zawsze było tak lekko
Życie ma smak Amaretto
Ranne ptaszki, ale nie wstajemy rano
Ranne, bo każde z nas cierpiało
Przeszłość, lepiej jej nie rozdrapuj
Jak kraść to miliony, jak kochać to na zabój
Marzył nam się Sheraton i porcelana z Dynastii Ming
A nie stoliki obłożone ceratą i ściany, z których już odpadał tynk
Opłyńmy świat na swoim jachcie, a opływając przy tym w dostatki
Nie pozwólmy dać złapać się w trakcie i zamknąć z powrotem do klatki
Gapią się na nas ludzie w kinie, już wiem jak się czuje uciekinier
Nim po nazwisku znajdzie mnie frajer
Tam na lotnisku już czeka Embraer
Bez dachu nad głową, bo to kabriolet
Szepnij słowo, a nas stąd zabiorę
Srebrne tace i złote wybrzeże
Zapłacę za hotel, a ty go wybierzesz
Willa gdzieś nad oceanem
Idylla, tak jak obiecałem
Nie zawsze było tak lekko
Życie ma smak Amaretto
Na zegarku po piątej dopiero
Mosty spalone jak Ponte di Ferro
Zamiast cierpieć jak Młody Werter
Znów majstruje przy sejfie z kompletem wierteł (raz)
Zaczynam czas liczyć (dwa), bo nagrodą jest jackpot (trzy)
Jak się zjawią strażnicy (cztery), ucieknę tą drogą przez płot
Jak nie brecha to wytrych, miewam pecha, ale nie bywam chytry
Nikt z nas nie wie co teraz będzie
Po prostu mi ufaj jak swemu terapeucie
Przeszłość oddzielam grubą kreską
Niebo całe się świeci na niebiesko
Stres, cóż, mam go na co dzień, ale tak już bywa w tym zawodzie
Bez dachu nad głową, bo to kabriolet
Szepnij słowo, a nas stąd zabiorę
Srebrne tace i złote wybrzeże
Zapłacę za hotel, a ty go wybierzesz
Willa gdzieś nad oceanem
Idylla, tak jak obiecałem
Nie zawsze było tak lekko
Życie ma smak Amaretto