Sessizce sevdim içime attım bir çok şeyi Yarım gülüşler ile gezdim çoğu zamanda ses etmedim Bir yağmur damlasında yaşıyormuşcasına sıkıştım bu kente Nefret ettim sokağından şerrinden Kolaysa terket hadi onu yanından Belki ölürüm diye almadığım soluklarım var Seninle beraber büyümek isterdim Beni bu cümlede kimse değil bir tek sen anlardın Kaçmak istiyorum ama kimden ne diye Sana içimi dökememek ne büyük hüzünmüş meğer Ağız dolusu söyleyeceklerim bıçak gibi saplanıyor sırtıma Ve beni üzen ise sırtımın alışmış olması bu duruma Hafızam düşman ve yalnızlık kadar görgüsüz Bu acıyı yaşayarak yazmaksa gerçeğin kendisi Sustum geçmedi, yok olsam geçer mi? Acımdan öpmeni geçtim sarılsan geçerdi Ben sensiz her gece ağlayıp anılara hapsettim kendimi Ah yandım sigaramdaki katranlara anlatmıştım seni Çok sevdim bir daha sevemem duygularım yitirilmiş gibi Terk ettim kendimi her köşe başında resmettim nefreti Bu nasıl bir tezgah? Acı mı? Aşk mı? Nedir? Yine gülüşünden başkalarına bir şeyler saçtı kesin Bunu bilmek kötü bir tat bırakıyor gerçekten Zaten düze çıkamaz seven Beni mutlu etmek için ölmemi bekleme Bazen her şeye rağmen yine de kalmakta gerek Bittik. Kahve sigarayla, sen benimle güzeldin Kestik. Film koptu yüzleş kendinle Allah var yine de bittim deme sen Psikolojim yerine sakallarımla oynamayı denesen? Kirletme kalbini ki gelene mahcup olmayasın Şu an ne durumda olduğumu bilsen galiba kıyamazdın Bazı durumlar var bir türlü aşamıyorum Boğazım düğümlenir sesim falan çıkmaz Bazı geceler var bir türlü uyuyamıyorum Şimdilik susuyorum ben elbet ödeşeceğiz