Liza heeft haar vader nooit gekend
Want toen haar moeder vertelde
Dat ze zwanger was van hem
Werd hij wit tot aan z'n oren
Hij had nog nooit zo hard gerend
Haar moeder als de engel die ze was
Besloot haar kindje toch te houden
Want ze wist heel zeker dat
Ze van haar kind zou houden
'T was meer een zegen dan een last
Dus op een dag vol regen in April
Werd Liza geboren
Maar wat het toeval nu net wil
Ze had precies haar vaders ogen
En moeders hart stond even stil
Op een dag wou Liza weten hoe het kwam
Dat ze haar vader nooit gezien had
Waar die heen gegaan was dan
En of nooit terug zou komen
En waarom duurde dat zo lang?
Dus moeder zette Liza op haar schoot
Ze keek haar in de ogen
Zei al ben je niet zo groot
De waarheid mag je weten
Je vader die is dood
Hij is gaan varen op de grote oceaan
Er was een hele zware storm
En zijn schip is toen vergaan
Je zal je vader nooit meer zien schat
Je zal je vader nooit meer zien schat
Je zal je vader nooit meer zien schat
Zo is het gegaan
Maar op de vraag of papa ooit gevonden was
Wist haar moeder niks te zeggen
En dat vond Liza nogal kras
Dus ze besloot hem te gaan zoeken
Maar na haar zwemles pas
Zo gezegd was dit keer zo gedaan
En met een broekzak vol met kwartjes
Kwam ze in Scheveningen aan
Daar is ze bij de verrekijkers op de pier gaan staan
Tot op vandaag de dag kijkt Liza over zee
Want waar haar vader is gebleven daarvan heeft ze geen idee
Dus ga je ooit naar Scheveningen?
Ga je ooit naar Scheveningen?
Ga je ooit naar Scheveningen?
Neem wat kwartjes mee