Usynlige spor Du lærte meg å sykla utan hender Du var der då eg fekk min fyrste fisk Du viste meg korleis ein pusser tenner Du holdt rundt meg når eg var trist At du elska meg, det har eg alltid visst Ingen store og veldige ord Men små, usynlige spor Ingen store og veldige ord Men spor som viser seg midt i den djupaste natta Spor som ligg der mellom ein sønn og ein pappa Men åra gjekk, du høyrde mindre frå meg Heilt til mamma ringte seint ein kveld Pappa ligg, han rører ikkje på seg Eg kasta meg på fyrste toget heim Eg måtte nå deg før det var for seint Eg var der då du tok det fyrste steget Eg hjalp deg å forstå kva andre sa Og sjukdommen begynte å mista grepet I dag er du omtrent slik som du var Og begge har me innsett kva me har