En dame i Odda (Tekst/mel: H. Grønhaug) Det var en dame i Odda, Hun var krank og klein, Hun hadde ondt i hove og kalde bein. Hun hadde rusk i halsen og et dårlig kne. Hver gang hun ville sove Klart' hun ikkje det. Hun knottet ned en melding Te' en som het Gunn Og sa: "Eg trenger kvile en liten stund!" Og Gunn knottet videre Te' en som het Karin, Som drev og snakket med ånder Og med urtemedisin. – En dame i Odda Karin kjek på månen og tok tiden, Og hentet hjelp i fra den andre siden. Hun lokket frem en filleånd Som banket tilbake. Han var fanget i en lampekuppel Oppunder taket. Det blinket vilt, Men meningen var vanskelig å finne, Så hun hev seg på mobilen Te en synsk venninne. Det blinker og det banker, Men eg har ikkje en sjanse. Eg trenger en med mere Esoterisk kompetanse. – En dame i Odda Venninnen lyttet lenge Før hun sukket inn i røret "Eg skulle gjerne hjulpet Men det e' lite eg kan gjøre.- Eg burde kom't og leget, Men eg klarer ikkje det. Eg sitter her i Odda med et dårlig kne." Det var en dame i Odda, Hun var krank og klein, Hun hadde ondt i hove og kalde bein. Hun hadde rusk i halsen og et dårlig kne. Hver gang hun ville sove Klart' hun ikkje det. – En dame i Odda