Han har ikkje stund til å stogge
Og ikkje tid til å sjå.
Menneska som han møter
Dei ansar han aldri på.
Mangt har han å rekkje over.
Det gjeld um å fara fort.
Mykje var det å gjera.
Det auka dess meir han fekk gjort.
Mangt har han å rekkje over.
Det gjeld um å fara fort.
Mykje var det å gjera.
Det auka dess meir han fekk gjort.
Fekk gjort.
Så lid det til endes med dagen.
Han står der, studd over stav
Og spør: Kva har livet gjeve
Og kvar er det vorte av?
Slik jaga han gjennom livet
Utan å få det fatt.
Ei glede sprang etter på vegen
Men nådde han aldri aldri att.
Nådde han aldri att.