Han snakket dypt med meg en kveld
En hel kveld, mener han bestemt
Praten var god og spesiell,
Og han har ikkje glemt
En sånn venn- vi kunne blandet blod
Folk sa vi var mer ett enn to,
Men hukommelsen min er ikkje god
Eg husker det ikkje no
Det gikk meg hus forbi,
Men i glemselens skjær
Så har eg prøvd å minns det der
Det e noe eg knapt
Har bitt meg merke i
Det gikk meg hus forbi
Det var visst hon eg ville ha,
Skjønt eg hadde en annen dame da,
Men hon her var visst dobbelt så bra,
Ja det va visst det eg sa,
At eg åt hon opp med hud og hår,
Hadde ikkje kjent det sånn på mange år
Ja, eg skjønner at hon har hjertesår
Men du vet kordan det går
Det gikk meg...
Allting har eg oversett,
Kanskje full, distre og trett
Alt er tomt.
Var du elsker eller venn?
Eg kjenner ikkje deg igjen,
Nei tenk så dumt dumt dumt
Det hender man tar store ord
I bruk, og skriker eller frir
Man kaller en sin nye bror,
Men du vet kordan det blir
Det går meg hus forbi