Han Haldor æ ein stakkarskrok, Som æ fanga i eit garn Han har ei kjæring so stor og brei Dæ'æ ho som styre der i gard'n Og når dei sko ut på bytur i lag, So går'n lite lenger bak. For han heng i ein tråd som du ikkji kan sjå Og svara ja og dilta på. Han æ veik og tunn og har spinkel røyst. Ein skugge av ein mann, Som finn seg i å bli hardt kommandert. Ho æ grov, han æ grann. Ho sigji: Der ska skåpet stå, So gjere'n som ho vil For han heng i ein tråd som du ikkji kan sjå. Og svara ja og dilta på. Ja makt æ ei kraft som treng menig og befal. Ein som dreg i trå'n, Ein som sprella på'n, æ maktas gamle mal, Me sprelle alle litt ilag. Makta bryr seg med alle ting på jord, Og styrer kven som vinn. Den strekkjer tråd ifrå vest og til aust, Som eit edderkoppspinn, Og tjorar fast med knut og kast Ein stakkars stortingsmann, So han heng i ein tråd som du ikkji kan sjå. Og svara ja og dilta på.