เมื่อนั้น ฉันจะมาสาธยายให้ฟังนะ ถึงจะเก่าถึงจะเน่าก็เอาละ
ก็เรื่องพระขาดนางอย่างฉัน เอ๋ย
เมื่อสิบสี่กุมภาเที่ยวอาเขต ไปเจอเขตนักล่าคนน่ารัก
ฉันหน้าใหม่ใจเต้น ละก็ตึ๊กตั๊ก เธอยิ้มทักก็รักเธอแทบทันที
เหมือนเล่นบทเจ้าชาย กับเจ้าหญิง สวรรค์เสกให้สุงสิง อยู่ในสวนศรี
ให้อิ่มอกอิ่มเอม สุดเปรมปรีดิ์ สุขจะไหนไปกว่านี้ มีได้ไง (ไอ้ครั้นพูดไป ก็เหมือนกับโกหก)
ครั้นมาถึงครึ่งทางกลางท้องเรื่อง อกไอ้แป้นแค้นเคือง น่ะกว่าเรื่องไหน
เหมือนคนรัก ควักเอามีดน่ะมากรีดใจ เธอผละไปให้ใครอื่น เขาชื่นชม
ครั้นพอพระขาดนาง ก็ทางขาด เห็นบทบาทตรงหน้า เหมือนกะยาขม
ยิ่งตอนเขาอิงแอบ แนบกันกลม ยิ่งทับถมถากถาง อย่างถึงใจ
เมื่อนี้ ฉันจะมีอะไรเหลือเพื่อเป็นฉัน ก็ทุ่มหมดทั้งใจ ไปให้ใครกัน
เธอปล่อยฉันเป็นไอ้โก๋ ที่โนเนม มาเดือนนี้มีนา ฉันเลยหน้าจ๋อย
เหมือนโดนสอยตกมาทรุด เลยต้องหยุดเกษม จำต้องตีหน้ากบ เมื่อจบเกม
เจ้าชายเซมเซมกบ ก็เลยจบกัน (ไอ้ครั้นพูดไป ก็เหมือนกับโกหก)
เมื่อนี้ ฉันจะมีอะไรเหลือเพื่อเป็นฉัน ก็ทุ่มหมดทั้งใจ ไปให้ใครกัน
เธอปล่อยฉันเป็นไอ้โก๋ ที่โนเนม มาเดือนนี้มีนา ฉันเลยหน้าจ๋อย
เหมือนโดนสอยตกมาทรุด เลยต้องหยุดเกษม จำต้องตีหน้ากบ เมื่อจบเกม
เจ้าชายเซมเซมกบ ก็เลยจบกัน (ไอ้ครั้นพูดไป ก็เหมือนกับโกหก)
(ถ้ารักช้ำใน ก็ต้องใบบัวบก)