Bu şiir çocuklarımıza söylendi Bir sabah, bir şafak vakti kuşkusuz Okul çantalarından öğrendik yorulmayı Acıkmayı lokantaca mekânlarından Her yokuşta bi' ağırlık, her inişte bi' kuş tüyü bıraktık sokaklara Dergi kapaklarından öğrenmedik anaların güzelliğini Bizim analarımız kucaklarında bebe taşırlarken de güzeldiler Günün çocuk saatlerinde çifte kavrulmuş yorgunluklar yerdik biz Babalarımız kapılarda, içeri girmesin diye, rüzgârı beklerdi Ekmek zor gelirdi ama gelirdi Babamızın alnından kalkmış bir kuş gibi konardı ağzımıza Utanırdık barışı yemeye çünkü emek barıştı Ekmek barıştı bizim için Şimdi maşallah karşı durmazsak her şeyimizi yiyeceksiniz Çocuklar hak edin öyle yiyin, o zaman afiyet olsun size