Ta scena jak herbata, a wy to zwykłe fusy
Jeden wielki minus niweluje wszelkie wasze plusy
Takie ciągłe dramy to przeważnie znak młodości
Już z tego robienia muzyki nie można mieć radości
Najłatwiej jest wtrącić się w nie swoje sprawy
Można też zawsze osądzić, kto tu jak jest prawy
Może jeszcze, gdybyście coś ważnego tu wnosili
Ale jak na razie wolę, żebyście się wynosili
Te dramy, tak jak wy, są tutaj niepotrzebne
A komentarze o mnie między sobą są zawsze niepochlebne
Szukacie ciągle guza, bo chyba wam się nudzi
A to, że ktoś was słucha, każdy z was się łudzi
Chciałabym ci pomóc, ale nie wiem po co
Wystarczy, że ośmieszasz się poprzez story nocą
Czemu nadal cię spotykam? Nie widzę w tym celu
I tak już na tej scenie jest artystów zbyt wielu
Powiem ci jedynie, że guru z ciebie żadne
Twoje rymy się nie kleją, ani nie są ładne
Pewnie nie zdałaś gimnazjum, niechaj zgadnę
Popijam herbatę
Jest pyszna, lecz z fusami
Ty jesteś takim fusem
Napędzasz się dramami
Myślisz, że tworzymy całość
Ktoś tu ciągle robi na złość
Chcesz się tu obcować z nami
Nie zadaję się z odpadami
Nikomu nie potrzebne
I utrudniają życie
Tworzą dodatkowe koszty w moim życiorysie
Nabijają wyświetlenia
Słuchasz ich od niechcenia
Choć często bywają na featach, nie zasiadają w elitach
Dostawałaś rady
Których nie słuchałaś
Kryjesz się przed nawałnicą, którą rozpętałaś
Myślisz, że masz fanów
I liczysz na szacunek
Po tym wszystkim usiądź
Wystawię ci rachunek