Σε δρόμους φωτεινούς γεμάτους με ανθρώπους
Και σ'άλλους γνώριμους που δεν θες να περνάς
Τις μέρες που ο θάνατος έκοβε βόλτες
Όταν η απώλεια φύλαγε τη μοναξιά
Είχες τους τρόπους για να με τρελάνεις
Μα είχα προλάβει πιο παλιά και είχα πεί
Τίποτα και κανείς ποτέ δεν θα με κάνει
Την πίστη μου να χάσω μέσα στη ζωή
Έφυγα
Σε παράτησα
Όπως και τότε που με βρήκες ξαφνικά
Σε αγάπησα κι όμως σ'άφησα
Θλίψη στο χώμα
Κάτω,που σε πάτησα
Μέσα σε μάτια βουρκωμένα απο χαρά
Έρχεσαι ακάλεστη, ψυχρή και κοντοστέκεις
Σε όσους έχουνε τα πάντα στη ζωή
Τη μίζερη σου συντροφιά θες να προσφέρεις
Σε βρήκα μέσα στις φτωχές τις γειτονιές
Σε σπίτια απόρθητα κι ακριβοπληρωμένα
Μες του μυαλού υπάρχεις τις βαθειές στοές
Η πιο ύπουλη δαίμονας είσαι για μένα
Έφυγα,
Σε παράτησα
Όπως και τότε που με βρήκες ξαφνικά,
Σε αγάπησα κι όμως σ'άφησα
Θλίψη στο χώμα
Κάτω,που σε πάτησα
Έφυγα.σε αγάπησα.
Κι όμως σε άφησα
Όπως και τότε
Που με βρήκες ξαφνικά.