Τόσα χρόνια χαμένα χωρίς να σε βρω πουθενά Κι ας ρωτούσα για σένα τις θάλασσες και τα βουνά Τόσα χρόνια χιλιόμετρα δίχως ανάσα καμιά Να ζητώ οξυγόνο τις νύχτες σε άδεια φιλιά Μπουκάλια σπασμένα Κάθε βράδυ τη λύτρωση ψάχνω σε γη κι ουρανό Κι όλο μέσα μου βρέχει το ίδιο ποτό Αγκαλιές μεθυσμένες, γροθιές υψωμένες ψηλά Κι η φωτιά να χορεύει στην πόλη ξανά Πόσα ανέγγιχτα μέρη του κόσμου σου πήραν φωτιά Τη φορά που για λίγο νικήσαμε τη μοναξιά Πόσα όμορφα λάθη φοβάσαι μην κάνεις ξανά Και ζητάς οξυγόνο τις νύχτες σε άδεια φιλιά Μπουκάλια σπασμένα Κάθε βράδυ τη λύτρωση ψάχνω σε γη κι ουρανό Κι όλο μέσα μου βρέχει το ίδιο ποτό Αγκαλιές μεθυσμένες, γροθιές υψωμένες ψηλά Κι η φωτιά να χορεύει στην πόλη ξανά Να ζητώ οξυγόνο σε άδεια φιλιά