Το μεγαλύτερο βουνό το ανεβαίνεις εσύ
Όλοι βλέπουνε χρώματα,τη θλίψη κανείς
Να φυλακίζεσαι στο σώμα σου,να μη μπορείς να εκφραστείς
Κομμάτι γης,σε γκρίζα ζώνη
Να σε χλευάζουνε αυτοί που δε γνωρίζουν καν τον εαυτό τους
Που μία σάπια κοινωνία τους δασκάλεψε ποιο είν 'το κακό
Είναι η ευτυχία σου πιο κάτω από τον ίδιο τον εγωισμό τους
Αφήστε με να ζήσω,χρόνια προσπαθώ
Καταραμένος, να ζεις σε μια σκιά
Τη φύση σου να απαρνιέσαι
Μα τώρα λούζεσαι με φώς
Τώρα φωνάζεις δυνατά