Μακάρι να ήταν ενωμένα όλα τα παιδιά στην γη
Προς το παρόν είναι ενωμένοι μονάχα αυτός και αυτή
Με μια κατάμαυρη κλωστή μεταξύ τους τα σώματά τους
Τα ίδια σκατά θα κάνουν σε λίγο και τα παιδιά τους
Γιατί αύριο θα θυμηθούν πως δεν ήταν κοντά τους
Η μοναξιά γεμίζει τον χώρο με το άρωμα τους
Για αυτό παγώνει η καρδιά τους
Δεν βρίσκουν την γιατρειά τους
Εκτός αν ψάξουν στον κήπο πάνω από το μαύρο δάσος
Που το ποτίζω με δάκρυα και ζω μαραμένος
Και ας μένω στον κήπο στην θάλασσα μπαίνω
Κρατώ την ανάσα μου για ένα λεπτό άραγε ζω η πεθαίνω?
Δεν αντέχω
Πες μου αλήθεια σου 'χει τύχει να δεις το κενό κατάματα
Kαι να σου λένε όλοι δεν σε πιστεύω
Εσύ που θα με πίστευες πρώτη
Ήσουνα η πρώτη που με άφησες στην απέξω
Αγγίζω έδαφος αφού στον έναστρο ουρανό δεν βρήκα στέγαστρο
Προσπάθησα να κλέψω την καρδιά της
Αλλά δεν μου το έκανε εύκολο
Ο,τι μου 'δειχνε ήταν ψέμα για αυτό εκπαίδευα τόσο καιρό
Τα μάτια μου τα ψέματα να βλέπουν
Οι οκτώ προσωπικότητες μου με φωνάζουν Πέτρο
Τα νεύρα δεν με αφήνουν να σκεφτώ έτσι όπως θέλω
Με έδιωξε απ' το χώρο μας για μύριζα κέδρο
Και γράφω το χειρότερο έργο μου για το μέλλον
Ακόμα και αν δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσει το αύριο
Έχω περάσει οκτώ ώρες σε οκτώ λεπτά στο δάπεδο
Γιατί είναι ο χρόνος μας ένα ανάποδο άπειρο
Μα ποιο αρρωστημένο μυαλό σκέφτηκε τον άνθρωπο
Δυο χέρια
Δυο πόδια
Δυο μάτια
Ένα στόμα
Μια μύτη
Δυο αυτιά
Δυο καρδιές
Δυο μυαλά
Δυο χέρια
Δυο πόδια
Δυο μάτια
Ένα στόμα
Μια μύτη
Δυο αυτιά
Δυο καρδιές
Δυο μυαλά
Είδα στα μάτια σου τον έρωτα
Και ας ήτανε κλειστά εκείνη την ώρα που στο έλεγα
Μετά από αυτό της έμαθα να ξεχωρίζει τέρατα
Για αυτό μου φώναξε έφυγα
Με ξέχασε και ας την σκέφτομαι έντονα ακόμα
Τότε που οι εραστές βρέθηκαν στα πιο ακριβά σαλόνια
Με τα πιο φθηνά σεντόνια
Και τα πιο καλά παπλώματα
Για την σκηνή του σεξ κάνανε δέκα μέρες πρόβα
Δεκαπέντε ευρώ η ώρα
Η ζωή σου φέρεται σκληρά σαν να έπεσες από το άλογο στο χώμα
Σα να σε φωνάζει αγάπη της ακόμα
Από τα πιο σκληρά της λόγια
Τα πιο ακριβά ρολόγια της αγόρασες
Για να μετράει την ώρα που σχολάει
Όταν ο δαίμονας γελάει εκείνη σου χαμογελάει
Και σου λέει πως σ' αγαπάει
Να πας κοντά για να σε φάει χωρίς πρόβλημα
Ζωντανός στο νεκροστόλισμα
Από τις δώδεκα το βράδυ ως τις οκτώ το απόγευμα
Της επόμενης μέρας
Την επόμενη μέρα, αν βγάλεις την μάσκα
Τότε μπορεί να δω το τέρας
Έκοψα και το τελευταίο κεφάλι της λερναίας
Για να φυτρώσει το επόμενο που ονόμασα "ο κανένας"