Τα ραπ μου είναι σήματα Μορς
Μέσα απ' το δωμάτιο που γράφω για να μείνω ζωντανός
Το μυαλό μου ανθός Με αλκοόλ το ποτίζω
Το σώμα σου είναι κήπος αν είσαι δίπλα μου ανθίζω
Σήμερα φοβάμαι να ξυπνήσω
Γιατί δεν είμαι σίγουρος τι κρύβει αυτό το γκρίζο
Τα μάτια σου είναι γρίφος μα δεν θέλω να τον λύσω
Γιατί αυτά μου μάθανε να μην κοιτάζω πίσω
Κάθε μυαλό είναι ένας κόσμος
Αν αφαιρέσεις την τελευταία λέξη θα μείνω μόνος
Και πίστεψε με ότι είναι ο πιο σκοτεινός μου χώρος
Γιατί είτε ανεβαίνω σε βουνά είτε πέφτω σε υπονόμους
Άμα πέσω θα πέσω όμως υπό τους δικούς μου όρους
Σβήνω το σχολείο πριν μεγαλώσει αστυνόμους
Πριν μεγαλώσει κάποιους όπου διαπράττουν φόνους
Αγάπησα τα ζώα πιο πολύ από τους ανθρώπους
Εχθές ξύπνησα κάπως
Τα βάρη που σήκωνα γίνανε βράχος
Όταν βγαίνει από μέσα μου ο δράκος
Βγαίνεις και εσύ από την καρδιά μου πάντως
Απόψε ξύπνησα βράχος
Και όσα σκεφτόμουνα γίνανε κάπως
Όταν βγαίνει από μέσα σου κάποιος
Μπαίνω στο μυαλό σου έστω και καταλάθος
Γράφω τη νέα παιδεία με πένες
Σβήνω το σχολείο πριν σκοτώσει τους καλλιτέχνες
Όλοι θέλουνε να γίνουνε αφέντες
Καταλήγουν μαριονέτες σε χέρια με χειροπέδες
Τα λέμε παίδες την έκανα
Πετάω σαν να ήτανε η τελευταία φορά που έπεφτα
Τα ψυχολογικά μου τέρατα
Που τρώνε το σώμα κάτω από δύο υπέροχα έλατα θα βγω στα κυπαρίσσια
Εκεί που η μυρωδιά μου μπερδεύεται με την πίσσα
Γιατί είναι εκείνη δίπλα μου με δυο μάτια γατισια
Μου λέει πως μπορούνε να στραβώσουνε τα πάντα
ακόμα κι αν πηγαίνεις ίσια
Υπάρχουνε φορές που μου 'χει στρίψει
Για αυτό έχω την ποίηση για να με ηρεμήσει
Να πάψω να σκέφτομαι οτιδήποτε με ρήξη
Η ζωή είναι κάτι που αγοράζεις μα χωρίς εγγύηση