Ey Atlas hepinize yeter
Bilmiyorsun sandığından fazlasını eder
Onu yalnız bıraksan da büyür içindeki
Ve zamanla tüm kafasını parçalayıp ezer
Üzülme nefretim benle benim aramda
Acım da benim derdim de kanayacak yaram da
Benim düşmanım da dostum da benim
Önce kendimi yenmem gerekti kafamda
Hepiniz anlaşıp da defolup gidin
Çünkü daha fazlası gerekir bu adamı devirmek için
Daha fazla acı daha fazla dert daha fazla
Dayanırım merak etme daha fazla getir
Ben ölmüyorum aslen buna alışmak için
Lanet bir düşünceyim kafanıza karışmak için
Çıkıyorum sokaklara size sataşmak için
Yaşıyorum hala hepinizle savaşmak için
Gülüyorum ardımdan
Deliliğe vurdum lan
Yaraları sardım da
Bana kalan ne?
Gülüyorum ardımdan
Deliliğe vurdum lan
Yaraları sardım da
Bana kalan ne?
Benim savaşım bil ki bugün tanklara sığmaz
İçinde insan oldukça savaş insana kumpas
Dünyada hapissin yaşamın parmaklığında
Bir hırsız gibi dünyadan gününü arakladığından
Sen de ölümü bir gün benim kadar anlayacaksın
Nefesin nefesime değdiğinde başladın
Ölünce reenkarne doğru çünkü
Herkes bir gün öldüğünde sevdiğinin gözyaşında canlanır
İnan mangal gibi yüreğimde yanarak öldün
Geceme çaktığım çivileri şafak söktü
Bir suçunuz yok sizi aldatan bendim
Kaçıp kaderin cilvesine karşılık verdim
Gülüyorum ardımdan
Deliliğe vurdum lan
Yaraları sardım da
Bana kalan ne?
Gülüyorum ardımdan
Deliliğe vurdum lan
Yaraları sardım da
Bana kalan ne?