Ey Atlas hepinize yeter Bilmiyorsun sandığından fazlasını eder Onu yalnız bıraksan da büyür içindeki Ve zamanla tüm kafasını parçalayıp ezer Üzülme nefretim benle benim aramda Acım da benim derdim de kanayacak yaram da Benim düşmanım da dostum da benim Önce kendimi yenmem gerekti kafamda Hepiniz anlaşıp da defolup gidin Çünkü daha fazlası gerekir bu adamı devirmek için Daha fazla acı daha fazla dert daha fazla Dayanırım merak etme daha fazla getir Ben ölmüyorum aslen buna alışmak için Lanet bir düşünceyim kafanıza karışmak için Çıkıyorum sokaklara size sataşmak için Yaşıyorum hala hepinizle savaşmak için Gülüyorum ardımdan Deliliğe vurdum lan Yaraları sardım da Bana kalan ne? Gülüyorum ardımdan Deliliğe vurdum lan Yaraları sardım da Bana kalan ne? Benim savaşım bil ki bugün tanklara sığmaz İçinde insan oldukça savaş insana kumpas Dünyada hapissin yaşamın parmaklığında Bir hırsız gibi dünyadan gününü arakladığından Sen de ölümü bir gün benim kadar anlayacaksın Nefesin nefesime değdiğinde başladın Ölünce reenkarne doğru çünkü Herkes bir gün öldüğünde sevdiğinin gözyaşında canlanır İnan mangal gibi yüreğimde yanarak öldün Geceme çaktığım çivileri şafak söktü Bir suçunuz yok sizi aldatan bendim Kaçıp kaderin cilvesine karşılık verdim Gülüyorum ardımdan Deliliğe vurdum lan Yaraları sardım da Bana kalan ne? Gülüyorum ardımdan Deliliğe vurdum lan Yaraları sardım da Bana kalan ne?