အေတာ္ၾကာပီပဲ
အေမွာင္သံသရာမွာဝဲလည္
ငါ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ခဲ့
အေမွာင္ဆိုတာကလည္း
ခံုမင္ခ်င္စရာ လူသားတို႔အနား
လွည့္ဖ်ားျခင္းက
သတိတို႔မခိုင္ျမဲ စိတ္ေျခာက္ျခား
မွားရင္းပီးမွားပီးရင္းမွား
က်ီးလန္႔စာစား ထိတ္လန္႔ေနရ
အေမွာင္လူသားေတြရဲ႕ၾကား
ငါကိုယ္တိုင္အေမွာင္သားလူတစ္ေယာက္မလား
ငါမျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး အရာရာ႐ႈပ္ေထြးဆဲ
ျပင္ဆင္ခ်င္ေပမယ့္ အေမွာင္ေတြရဲ႕ၾကားထဲ
ငါမျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ဘယ္အရာအမွန္အမွားလဲ
အာရံုေတြေဝဝါးစိတ္မ်ားထက္
အေတာ္ၾကာပီပဲ
တည္ၿငိမ္ၾကည္လင္မႈမ်ားနဲ႔
ငါအဆက္ျပတ္မိုက္မဲ
ဆင္ေျခေတြျပၿပီး
အေမွာင္ကိုကာရန္ကာ
လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းရဲ႕ အျပင္ဘက္ေရာက္ခဲ့
ကမ္းေတြ႔ေပမယ့္
ငါေရာက္ဖူးမယ္တစ္ေန႔က်
အေမွာင္ေတြမတည္႐ွိတဲ့ကြၽန္းအား
ငါမျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး အရာရာ႐ႈပ္ေထြးဆဲ
ျပင္ဆင္ခ်င္ေပမယ့္ အေမွာင္ေတြရဲ႕ၾကားထဲ
ငါမျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ဘယ္အရာအမွန္အမွားလဲ
အာရံုေတြေဝဝါးစိတ္မ်ားထက္
မွားရင္းပီးမွားပီးရင္းမွား မွားရင္းပီးမွား
မွားရင္းပီးမွားပီးရင္းမွား မွားပီးရင္းမွား
႐ုန္းထြက္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္းမွား မွားပီးရင္းမွား
အေမွာင္နယ္ေျမမွာ ေမွ်ာ္လင့္ဖို႔အတြက္
ဘယ္မွာအလင္းစက္ရယ္
အေမွာင္နယ္ေျမမွာ ေနသားက်လို႔
မ်က္ကန္းျဖစ္ေတာ့မယ္
ငါမျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး အရာရာ႐ႈပ္ေထြးဆဲ
ျပင္ဆင္ခ်င္ေပမယ့္ အေမွာင္ေတြပိတ္ဖုံးထြက္
ငါမေနခ်င္ေတာ့ဘူး အေမွာင္ကိုငါ႐ုန္း
ျပင္ဆင္ခ်ိန္မွီေနဆဲ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္အလင္းနဲ႔
ငါမေနခ်င္ေတာ့ဘူး လိုေနတာအလင္းတစက္
အေမွာင္ေတြကိုဖယ္႐ွား အျပင္ေဖာက္ထြက္
ထားခဲ့လိုက္ ထားခဲ့လိုက္
ကံတရားရဲ႕ေဆး