Jakże się światu cała opowiem
Jakże się światu zwierzę bezbronnie
I jakże świat mi się zielem wyzna
Smakiem czereśni ze mną pojedna?
W żadnym rachunku się nie zgodzimy
Nic nas nie doda w sumę, nie spoi
Na każdej kartce, w każdym liczydle
On będzie jeden, ja będę jedna
To bardzo proste jak pion, jak pewnik
Bo raz przecięła naszą spojoność
Naszą wspólnotę, naszą jedyność
Jak brzytwa chwila mego poczęcia
Można się tylko do świata tulić
I być z nim ciasno, ciasno splecioną
Lecz są granice naszych naskórków
I każde spleść się to tylko tęsknić
Kiedy ci mówię wzrokiem kochany
że twoja jestem, twoja, twoja
Nawet nie słyszysz mojej rozpaczy
I moich lęków, i niepokojów
Nawet nie słyszysz, że tak się boję
Gdy całym sercem w ciebie przenikam
że ci zaciążę, że cię obarczę
Gnącym ciężarem moich barykad
Patrzysz mi w oczy jak w szklane szyby
Jak w nieprzebite graniczne szyby
I nie wiesz wcale jak w myśli wołam
Uwolń mnie miły ratuj i wybaw
Jestem twoja
Jestem twoja
Jestem twoja
Jestem twoja