En Occitània sèm de bons enfants pecaire
En Occitània sèm de bons enfants
Sèm de bons enfants de polidas dròllas
Sèm de bons enfants de polits enfants.
E d'académia nautres n'avèm pas pecaire
E d'académia nautres ne volèm pas
Avèm mai d'un parlar mai d'una lenga
Mas pertot ont anam nos comprenam.
De capitala nautres n'avèm pas pecaire
De capitala nautres ne volèm pas
Anam de pòrt en pòrt de vila en vila
E pertot ont passam nos agradam
Nem de frontièira nautres n'avèm pas pecaire
Nem de frontièira nautres ne volèm pas
Nòstre ostal es dubèrt a la tèrra entièira
I a totjorn per manjar e per trincar.
De cants de guèrra nautres n'avèm pas pecaire
De cants de guèrra nautres ne volèm pas
Pas besonh de tambor, de Marselhesa
Nautres dempuèi totjorn cantam l'amor.
Un arcan que se miralha
Dins lo flume de tos uèlhs
Dos ausèls que se cascanhan
Sus la punta de l'asuèlh
Una bòla que redòla
Per las linhas de ta man
La fortuna que gingòla
A l'esquèrra de deman.
Una dròlla per la rota
Que desbrena un pauc de pan
Una grana jos la mota
Qu'a lo langui de puelhar
Una cata que s'escauda
Sus l'espassa del soldat
Una carta que descapta
Lo devenir del passat
Una estèla que torneja
Als quatre vents de la mar
Una pèrla que repesca
La beutat de tota part
Una sèrp que se desquirla
Al crosièr de tos pantais
L'enfant que brandís l'esquila
Al mièg del mercat del biais
Lo solelh que fa de trenas
Dins los pelses del desèrt
Lo regret que t'encadena
Dins la solesa de l'avèrs
Una poma e una pera
Que t'espèran al temps clar
Un perfum que se passeja
Pel regatge de l'asard
Una prigondor daurada
Sus las alas del resson
Lo bramadís de l'aubada
Que se nèga dins la font
Un sorire que s'esquiça
Sus la boca del faidit
Una ronda que t'atissa
A las raras de l'oblit...
Las pesadas de ton ombra
Dins las tubas del tabat
L'epigrafa sus la tomba
Que lo temps a rosegat
E l'amor...