Gdy zabraknie słów wtedy dobrze mieć
Czarny łeb słonecznika w ogniu dookoła
Zimne dłonie grzać, a słowom dać spać
Zanim znów ich nie przywołasz
Palce, palce, ziarna, ziarna
Serce białe - dusza czarna
Ziarna, palce, Twoje, moje
Posplatane jak powoje
Męczyć się bez mąk, martwić się bez skarg
Czarny łeb słonecznika służy nam jak może
Mówi - wiem od lat tu nigdy nie tak,
By nie chciało nie być gorzej