แม้ว่ายามค่ำคืนจะเป็นเวลาแห่งความสุขสันต์
แสงไฟงดงามบันดาลให้ใจได้คลายไหวหวั่น
แต่ว่าเธอนั้นช่างห่างไกล
ใจช่างหวั่นไหว ไม่มีเธออีก
แล้วมันก็ผ่านเวียนมาถึง
มีอันต้องห่างกันแสนไกล
นานจะอีกนานเพียงไหน เฝ้าคอยเธอคืนมาหา
เหม่อมองท้องฟ้า วับวาวดังตาของเธอ
ฉันมองเหม่อ ละเมอ ถึงเธอจะอยู่แสนไกล
เหม่อมองท้องฟ้า วับวาวดวงดาวดวงนั้น
ให้พลันได้คิดถึงเธอ รักเธอจนสุดหัวใจ
แม้จะมีผู้คนวุ่นวายมากมายรอบกายรายล้อม
ฉันคงไม่ยอมปล่อยใจและกายให้คลายไหวหวั่น
แต่ว่าเธอนั้นช่างห่างไกล
ใจช่างหวั่นไหว ไม่มีเธออีก
แล้วมันก็ผ่านเวียนมาถึง
มีอันต้องห่างกันแสนไกล
นานจะอีกนานเพียงไหน เฝ้าคอยเธอคืนมาหา
เหม่อมองท้องฟ้า วับวาวดังตาของเธอ
ฉันมองเหม่อ ละเมอ ถึงเธอจะอยู่แสนไกล
เหม่อมองท้องฟ้า วับวาวดวงดาวดวงนั้น
ให้พลันได้คิดถึงเธอ รักเธอจนสุดหัวใจ
แม้จะมีผู้คนวุ่นวายมากมายรอบกายรายล้อม
ฉันคงไม่ยอมปล่อยใจและกายให้คลายไหวหวั่น