Αγαπημένη Κατερίνα,
Δέκα ετών βρήκα μια στέκα με στρασάκια και ένα ψεύτικο κραγιόν
Και είπα να σε προλάβω να μην το μετανιώσεις να σε κρατήσω από το χέρι
Να μη βιαστείς να μεγαλώσεις
Θα σου λείψει η μυρωδιά από το σπίτι
Μια νύχτα θα φύγεις μακριά από τη Θεσσαλονίκη
Και δεν θα αρκούν οι αναμνήσεις θα σε μισήσουν τόσο
Δεν θα αντέχεις να αγαπήσεις
Μια πασαρέλα η ζωή σου Κατερίνα
Από τον βυθό στον αφρό, μέχρι να αδειάσει η πισίνα
Ναι, φωτογραφίες και λήψεις, λες να γεράσουμε μαζί
χαζεύοντας επαναλήψεις;
Εμπιστοσύνη στην ουσία, μια τέχνη που στο τέλος δεν μαθαίνει στα ωδεία
Δήθεν φίλοι κοντά σου δεν θα αντέξουν
Αγόρια θα σε πληγώσουν μα άντρες θα σε λατρέψουν
Μη βιαστείς να μεγαλώσεις,
Πως θα νιώσεις στον καθρέφτη θα το δεις
Μη βιαστείς να μεγαλώσεις,
Θα μετανιώσεις και στο τέλος θα χαθείς
Αγαπημένη Κατερίνα,
Που είσαι περίπου στα δεκάξι από την
κουρτίνα που σε κοιτάζω αφηρημένη είσαι στην τάξη
Κοίτα το σώμα σου που αλλάζει σε μια άνοιξη
που ανθίζει και αυτό στα αλήθεια την τρομάζει
Ξέρεις, η ομορφιά είναι ευχή και κατάρα είσαι μια
ορχήστρα στέκεται στη μόνο σαν μια νότα από την κιθάρα
Κράτα τα νάτια σου και μίλα μες στην κασετίνα
Θα δουν τα μάτια σου και θα τα κλέψουν Κατερίνα
Και τούτο το γυαλί που ξεσκονίζει η μαμά σου είτε το θες είτε όχι
έχει μια θέση στο όνομά σου, ξέχνα της πανελλαδικέ
ς και τη χημεία θα'ρθουν χειμώνες
ποιο δύσκολοι από του βαρδάροι τα κρύα
Σε πίστες που φτιάχνουν κρεμάλες για τον Ιούρο μα εσύ χωρίς να ξέρεις
άρχισε από τώρα και τραγούδα οι αναμνήσεις σου θα πουν πως
πιθανόν πολλά θα χάσεις γίνε το
εμπόδιο που αύριο πρέπει να προσπεράσεις
Μη βιαστείς να μεγαλώσεις,
Πως θα νιώσεις στον καθρέφτη θα το δεις
Μη βιαστείς να μεγαλώσεις,
Θα μετανιώσεις και στο τέλος θα χαθείς
Μη βιαστείς να μεγαλώσεις,
Πως θα νιώσεις στον καθρέφτη θα το δεις
Μη βιαστείς να μεγαλώσεις,
Θα μετανιώσεις και στο τέλος θα χαθείς