Eitt fjós og ein krubba, ein koddi av strá So skirvið var beðið, har frelsarin lá Men stjørnan á himni, so vøkur og von Ber kvøðu til nýfødda lítla Guðs son Og einglarnir syngja hitt heilaga lag Og náttin hon hvørvur og verður til dag Nú myrkrið er farið, og ljós er í lon Vær tøkkum tí harra, sum gav oss sín son ♪ At lívbjarga okkum úr vanda og neyð So vit kunnu liva, tá vit eru deyð Eg síggi, hann smírist bak stjørnanna fjøld Har savnar hann børn síni øld eftir øld