ՌՈՒԲԵՆ ՀԱԽՎԵՐԴՅԱՆ ՆԿԱՐ Այս նկարում իմ տունն է Եվ իմ դեղին այգին, Այստեղ ամեն ինչ նույնն է Լուսաբացի պահին: Անտառը դեռ նիրհում է, Բայց կարթնանա կրկին Ե'վ մանկության իմ հուշը, Ե'վ իմ քնած այգին: Առավո՜տ, թափանցի՜կ առավոտ, Ինձ օգնի'ր մոռանալ իմ հոգսերը, Ինձ օգնի'ր քո գրկում մանկանալ: Աղբյուրի մեջ փլվել են ամպերը, Ասես սառել են քո անտակ խորքում, Սառնությունից դողում են ամպերը Եւ օրորվում են երկնագույն հեռվում: Ու զրնգում են երկնագույն հեռվում, Առավո՜տ... Այս նկարում իմ տունն է Եվ իմ դեղին այգին, Այստեղ ամեն ինչ նույնն է Լուսաբացի պահին, Ամեն ինչ իր տեղում է, Ոչինչ էլ չի փոխվել, Այստեղ ամեն ինչ նույնն է, Միայն ես եմ հեռացել: (Երգչ. Առավոտ) Առավո՜տ, թափանցի՜կ առավոտ, Ինձ օգնի'ր մոռանալ իմ հոգսերը, Ինձ օգնի'ր քո գրկում մանկանալ: Աղբյուրի մեջ փլվել են ամպերը, Ասես սառել են քո անտակ խորքում, Սառնությունից դողում են ամպերը Եւ օրորվում են երկնագույն հեռվում: Ու զրնգում են երկնագույն հեռվում, Առավո՜տ...