Ho Guri Ruud, ho sleit ska du tru
åleine som ho va
Bodde langt frå følk, ilag med fe
å fø på all sin dag
Va stiv og støl men sku klare se sjøl
Va fast bestemt på det
Sku 'kji drasse rundt på mannebein
Som kløyvde ro og fred
Ho Guri Ruud sku bygge se bu
Ho hadde tuft og stein
Og i seige tak vart stein te mur
Mens saltvåt skalle skein
Vart stiv og støl men sku klare det sjøl
Ho trudde iallfall det
Men då økse fastna i grånskinnleggen
Seig ho ned i kne
Då va'det som ei hengemyr
Ho trong eit nevatak
Og når nok va nok, va'n Enok nok
Han stod der rett og rak
Han Enok Staur med neva og bart
Han va bygd før lass men ikkji fart
Tålde ein, tålde to, tålde tre, tålde alt
Så va'n te låns den dagen det gjaldt
Ho Guri Ruud fekk bu ska du tru
No vanta berre tak
Og ska'n få se tak må'n ta eit tak
Då hjølp 'kji ro og mak
Stegin opp va dobbelt så lang
Som den ho stega ned
Ho sleit se opp ein siste gong
Men take lak før det
Ho kleiv som i ei hengemyr
Ho trong eit nevatak
Og når nok va nok, va'n Enok nok
Han stod der rett og rak
Han Enok Staur med neva og bart
Han va bygd før lass men ikkji fart
Tålde ein, tålde to, tålde tre, tålde alt
Så va'n te låns den dagen det gjaldt
Ho Guri Ruud fekk tak må du tru
Det meste gjord'ho sjøl
Og då kvelden kom, så la ho se
Va krakin, stiv og støl
Så lå ho der og tenkte som så;
Det'e stillt i eineseng
Vart feberheit tå tankeleik
Om to i blomstereng
Då vart ho som ei hengemyr
Ho trong eit nevatak
Og når nok va nok, va'n Enok nok
Då kom'en rett og rak
Han Enok Staur med neva og bart
Han va bygd før lass men ikkji fart
Tålde ein, tålde to, tålde tre, tålde alt
Så va'n te låns den dagen det gjaldt
Han Enok Staur med neva og bart
Han va bygd før lass men ikkji fart
Tålde ein, (tålde to, tålde tre) og tålde alt
Så va'n te låns den dagen det gjaldt