Αγαπημένη των πολλών αγάπα με κι εμένα.
Αγάπα με κι εμένα και μη τα συλλογίζεσαι τα σου 'χω καμωμένα.
Έχει αγγελική μορφή και κρουσταλλένια νιότη, και κρουσταλλένια νιότη, δοξάζω αυτών που μου 'δωκε τα μάτια και θωρώ τη!!!
έλα-έλα, όπα-όπα, άχι-άχι.
Το κυπαρίσσι στο βουνό τρέφεται με τ' αγιάζει, τρέφεται με τ' αγιάζι, κι ως πότε θα 'ναι μοναχή να θέτει να πλαγιάζει.
Η θάλασσα και τα βουνά χαίρονται τον αέρα, χαίρουνται τον αέρα, πρόβαλλε να χαρώ κι εγώ όμορφο-θυγατέρα.
Ξυ-ξυ-ξυ-ξυ Ξύπνα και ΣΤΟΙΧΗΜΑ έβαλα πρόβαλε να μη χάσω, πρόβαλε να μη χάσω, κι αν δεν προβάλεις να χαρώ δεν θα ξαναπεράσω.
Κο-κο-κο-κο Κοντή 'σαι σαν τη λεμονιά κι αφράτη σαν τον άρτο, αφράτη σαν τον άρτο, να 'συ 'χα στα γκαλάκια μου τρεις ώρες κι ένα κάτω.
Να-να-να-να Να τη χαρώ τη γλώσσα σου τη μύγδαλο-ψιχάτη, που 'ναι από μέσα η γέμιση με ζάχαρη γεμάτη.
έλα-έλα, όπα-όπα, άχι-άχι.
Αγάπα κόρη το βοσκό, μην αγαπάς το ναύτη, μην αγαπάς το ναύτη, γιατί είν' η αγάπη του βοσκού καρβούνι απ' αναύτει.
Και-και-και-και Και με τα μένα τα 'βαλες απού 'μαι ο δάσκαλος σου, απού 'μαι ο δάσκαλος σου, απού να πάρει ο άνεμος τον ξεροκαύκαλο σου.
Ε-ε-ε-ε Εφτά και πέντε, δώδεκα και τέσσερα, δεκάξι, και τέσσερα, δεκάξι, την πρώτη μου αγαπητικιά φωτιά να τηνε κάψει.
Δε-δε-δε-δε Δε φταις εσύ μα φταίω εγώ που 'συ 'δα με τα πόδια, στα όρη και δε σ' έριξα μέσα στα χυνοτόπια.
Δε-δε-δε-δε Δε φταις εσύ μα φταίω εγώ που σ' έβρικα στ' αλώνι, που σ' έβρικα στ' αλώνι, και δε σε στραπατσάρισα άσπρο παχύ παγώνι.
έλα-έλα, όπα-όπα, άχι-άχι.