Toen wij uit rotterdam vertrokken
Met de edam, een oude schuit
Met kakkerlakken in de midscheeps
En rattennesten in 't vooruit
Toen hadden wij een kleine jongen
Als ketelbink bij ons aan boord
Die voor de eerste keer naar zee ging
En nooit van haaien had gehoord
Die van zijn moeder aan de kade
Wat schuchter lachend afscheid nam
Omdat ie haar niet durfde zoen
Die straatjongen uit rotterdam.
Hij werd gescholden door de stokers
Omdat ie van de eerste dag
Toen wij maar net de pier uitwaren
Al zeeziek in het foc-sle lag
En met jenever en citroenen
Werd hij weer op de been gebracht
Want zieke zeelee zijn nadelig
En brengen schade aan de vracht
Als ie dan sjouwend met z'n ketels
Van de kombuis naar voren kwam
Dan was het net een brokkie wanhoop
Die straatjongen uit rotterdam.
Wanneer die s'avonds in z'n kooi lag
En na het sjouwen eind'lijk sliep
Dan schold de man die wacht te kooi had
Omdat ie om z'n moesje riep
Toen is ie op een mooie morgen
'T was in de stille oceaan
Terwijl ze brulden om hun koffie
Niet van z'n kooivoet opgestaan
En toen de stuurman met kinine
En wonderolie bij hem kwam
Vroeg ie een voorschot op z'n gage
Voor 't ouwe mens in rotterdam.
In zeildoek en met rooster baren
Werd hij die dag op 't luik gezet
De kapitein lichtte z'n petje
En sprak met groc-stem een gebed
En met een "een, twee, drie, in godsnaam"
Ging 't ketelbinkie overboord
Die 't ouwetje niet durfde zoenen
Omdat dat niet bij zeelui hoort.
De man een extra mokkie schoot-an
En 't ouwe mens een telegram
Dat was het einde van een zeeman
Die straatjongen uit rotterdam.