เราคงเป็นดั่งเรือน้อย ลำหนึ่ง
ในทะเลแห่งชีวิต กว้างใหญ่
ฟ้า คลื่นลมซัดมา ก็หวั่นไหว
หากชีวิต เปรียบดังทะเล
ฉันคงคล้ายเป็นเรือล่องไป
ให้ลมพาพัดไป ไร้ทิศทาง
สุดขอบฟ้า กว้างใหญ่
ใคร รู้บ้าง
สุดท้ายหนทาง
จะร้ายหรือดี
มีความหวัง
ฝั่งอันแสนไกล
เห็นเพียงแสงรำไร อ้างว้าง
จะมีใครซักคน หรือไม่มี
หากคืนไหน ไร้ดาว
เหงา ทุกที
ชีวิตก็อย่างนี้
อยากมีความหมาย
เราคงเป็นดั่งเรือน้อย ลำหนึ่ง
ในทะเลแห่งชีวิต กว้างใหญ่
ฟ้า คลื่นลมซัดมา ก็หวั่นไหว
ในใจมีแต่จุดหมาย คือฝั่ง
มันจะไกลสักเพียงไหน ต้องไป
แม้ ว่าในหัวใจ ไม่มีใครเลย
ฉัน คงเป็นแค่เพียง
ผงฝุ่นในสายลม ไม่มี
ไม่มีความหมายใด ไม่มีใคร
มรสุม พัดผ่าน
ทาน ไว้ได้ ชีวิตวันต่อไป
ไม่มีใครรู้
เราคงเป็นดั่งเรือน้อย ลำหนึ่ง
ในทะเลแห่งชีวิต กว้างใหญ่
ฟ้า คลื่นลมซัดมา ก็หวั่นไหว
ในใจมีแต่จุดหมาย คือฝั่ง
มันจะไกลสักเพียงไหน ต้องไป
แม้ ว่าในหัวใจ ไม่มีใครเลย