Yoldaş, senin bir gülüşün Bir dostunun yarasını Saramıyorsa artık Sen artık kendin değilsin Saramıyorsa artık Sen artık kendin değilsin Vur öfkeni dostuna Yansın dağlarca göllerce Dökülmeyen gözyaşınla Boğulsun deryalarca Yitip giden devrimler gibi Dost sesin, dost gülüşlerin Şimdi çölde bir damla su Sen artık kendin değilsin Yitip giden devrimler gibi Dost sesin, dost gülüşlerin Şimdi çölde bir damla su Sen artık kendin değilsin ♪ Öfke çaresizliktir bilirim Çaresizliğine ölürüm Sesinde açan bulutlara İnan her şeyimi veririm Sesinde açan bulutlara İnan her şeyimi veririm Sanma ki bir yitiktir Hüzünlere sarılman Sanma ki gülüm Bu hüzün öldüğünde bitecektir Bir gün mavi bulutlara Biner sonsuza giderim Dost sesini bulana dek Karanlığa gülümserim Bir gün mavi bulutlara Biner sonsuza giderim Dost sesini bulana dek Karanlığa gülümserim Karanlığa gülümserim Karanlığa gülümserim