Είμαι ένα φύλλο του φθινόπωρου που πέφτει, Είμαι ένα στρώμα από φύλλα πεταμένα Κι αυτό το κίτρινο το χώμα που με βάφει, Κάποια στιγμή θα γίνει ένα και με μένα Θα πλανηθώ μεσ' στις πτυχές του δέρματος σου, Θ' ακολουθώ κάθε τυχαία χαραγή σου Κι όπου με βγάλει θα φωλιάσω το χειμώνα, Χωρίς, χωρίς κανόνα! Είμαι ένα φύλλο του φθινόπωρου που πέφτει, Είμαι ένα στρώμα από φύλλα πεταμένα Κι αυτό το κίτρινο το χώμα που με βάφει, Κάποια στιγμή θα γίνει ένα και με μένα Θα πλανηθώ μεσ' στις πτυχές του δέρματος σου, Θ' ακολουθώ κάθε τυχαία χαραγή σου Κι όπου με βγάλει θα φωλιάσω το χειμώνα, Χωρίς, χωρίς κανόνα! Είμαι μια δύναμη κρυμμένη και το ξέρω Όμως δεν ξέρω τι ζημιά μπορώ να κάνω, Ζω σ' ένα πόλεμο που τρώει τα σωθικά μου, Που όμως κάποτε θα φάει και εμένα. Στην μυρωδιά σου να μεθάω και να χάνομαι, Μόνο το χνότο της πνοής σου να αισθάνομαι. Έτσι ζεστά θα τον περάσω τον χειμώνα, Χωρίς, χωρίς κανόνα! Είμαι ένα πλάτωμα, μια βάση για πυραύλους, Είμαι ένας πύραυλος που έκαψε τη βάση Κι αυτή η θλίψη μου που δεν μιλά στους άλλους, Στα αστέρια βιάζεται μονάχη της να φτάσει Που θα με παν αυτοί οι δρόμοι σου δεν ξέρω Μ'αυτό το άγνωστο με κάνει και σε θέλω Σ'αυτό το αίνιγμα κουρνιάζω τον χειμώνα Χωρίς, χωρίς κανόνα!