Więdną panny, cóż znowu idzie na deszcz
Rosną smutki, niebo dojrzewa pod zmierzch
Na dnie coraz mniej, a głowa jak dzwon
Siąpi nudą, lato ucieka nam z rąk
Gdyby można było nagle wyjść za próg
Powędrować gdzie poniosą oczy, pogna los
Dotrzeć tam gdzie nie ubito jeszcze dróg
A o szczęściu nie stanowi pełen trzos
Gdyby można było wszystkie troski rzucić w kąt
W zapomnienie puścić wczoraj, jutrem nie psuć krwi
Nie zapłacić za kolejny drobny błąd
Gdyby można było nagle wstać i iść
♪
Więdną liście jesień nadchodzi już czas
Rosną chmury słońce ucieka za las
Brzmią struny na łzy, a głowa do dna
Jak nie wypić zima za oknem i mgła
Gdyby można było nagle wyjść za próg
Powędrować gdzie poniosą oczy, pogna los
Dotrzeć tam gdzie nie ubito jeszcze dróg
A o szczęściu nie stanowi pełen trzos
Gdyby można było wszystkie troski rzucić w kąt
W zapomnienie puścić wczoraj, jutrem nie psuć krwi
Nie zapłacić za kolejny drobny błąd
Gdyby można było nagle wstać i iść
♪
Więdną serca, iść by nam trzeba lecz gdzie?
Rosną długi, lecz w końcu nie jest tak źle
Więc maski na twarz, a serca na smycz
Idzie zima, gwiazdy, prezenty i sny
Gdyby można było nagle wyjść za próg
Powędrować gdzie poniosą oczy, pogna los
Dotrzeć tam gdzie nie ubito jeszcze dróg
A o szczęściu nie stanowi pełen trzos
Gdyby można było wszystkie troski rzucić w kąt
W zapomnienie puścić wczoraj, jutrem nie psuć krwi
Nie zapłacić za kolejny drobny błąd
Gdyby można było nagle wstać i iść
♪
Gdyby można było nagle wyjść za próg
Powędrować gdzie poniosą oczy, pogna los
Dotrzeć tam gdzie nie ubito jeszcze dróg
A o szczęściu nie stanowi pełen trzos
Gdyby można było wszystkie troski rzucić w kąt
W zapomnienie puścić wczoraj, jutrem nie psuć krwi
Nie zapłacić za kolejny drobny błąd
Gdyby można było nagle wstać i iść