Ήσυχος καθόμουνα στο δρόμου τη γωνία
Χάζευα απ' την άκρη μου όλη την κοινωνία
ήρεμος κι ατάραχος στην ταραχή των άλλων
Ένιωσα εχθρικό το περιβάλλον
Να σου μπρος στα μάτια μου και ένας ρωμαλέος
που νόμιζε ότι τάχα μου γινόταν θαρραλέος
Μοιράζοντας χαστούκια και μπουκέτα στον κοσμάκη
περίμενε να ακούσει παλαμάκι
Άντε γαμήσου γίγαντα, εσύ και οι δικοί σου
Δε νοιάζομαι για σένανε και για την άποψη σου
Μα έτσι κι αλλιώς η άποψη θέλει και μυαλουδάκι
κι εσύ το έχεις για μπιχλιμπιδάκι
Σήκω και φύγε από δω, αυτή είναι η γειτονιά μας
Κάτω απ'τα μπαλκόνια μας και τα παραθυρά μας
Δεν θέλουμε να βλέπουμε Ραιχ νούμερο τέσσερα
Ούτε λεγεωνάριους του Καίσαρα
Σήκω και πήγαινε άνοιξε βιβλίο ιστορίας
Την προδοσία δες της δικής σου συμμορίας
Τρέχα να μάθεις την ορθογραφία τώρα σβέλτα
Δε γράφεται το Ελλάδα με δυο δέλτα
Εσύ που μας το παίζεις του έθνους πατριώτης
Της κεφαλαιοκρατίας μας στρατιώτης
Εσύ που κάνεις πόλεμο μονάχα στους αμάχους
στο πόλεμο όμως χωθηκες πίσω απ'τους βράχους.
Εσύ που έχεις γονίδια του μέγα Αλεξάνδρου
και τάτουαζ στο χέρι σου το σχήμα του μαιάνδρου
Πες μου αν έγραφε στο τεστ του DNA
τα αίτια που που δεν έιστε γενναίοι
Δεν έχεις θέση εσύ εδώ ούτε και σε καμία οδό
Κανείς δε θέλει να σε βλέπει τέρας
Δεν έχεις θέση εδώ ούτε και σε καμία οδό
Εδώ όλοι είμαστε παιδιά κοινής Μητέρας
Εσείς και όλη η ράτσα σας δε θέλετε τις ράτσες
Ποιος θέλει όμως τις δικιές σας φάτσες?
Η ράτσα και τα μπράτσα κι η ξυρισμένη φάτσα
Και όταν είδατε Ναζί σαν τον Αρτέμη Μάτσα
Κουκούλα στη συνείδηση κουκούλα στο κεφάλι
και σήμερα λεφτά με το τσουβάλι
Κι αυτός που σας πολέμησε στις ράχες σα τσακάλι
σήμερα να κάνει το χαμάλη
Και ποιος να το πιστέψει στη τηλεοπτική ενημέρωση
πως θα σας έχει κάνει κι αφιέρωση
Τους τάχα λίγους και κυνηγημένους φυγάδες
Αυτή η δυσφήμιση όμως κρύβει τεμενάδες
Ήρωες σας κάνανε οι καναλάρχες
Οι παρανόμως νόμιμοι μας φεουδάρχες
Στης χώρας το κατάστημα οι καταστηματάρχες
Σας όρισαν του δρόμου ταγματάρχες
Να κράζετε συνθήματα με δολοφόνου βλέμμα
Αφού χωνέψατε την πρωτείνη μες στη κρέμα
Εμείς έχουμε λόγο τιμής και όχι αίμα
και δεν αξίζετε ούτε του σάλιου μας το φλέμα
Έσυ και οι δικοί σου μεγάλε στο ανάστημα
όσο και να μπολιάσετε το βλάστημα
Το δέντρο σας γεννήθηκε από μόλυνση
Ένα ξερίζωμα θα δώσει διευκόλυνση
Όσο κι αν μιλήσω για σένα τσάμπα μιλάω
τα αυτάκια σου όμως δε τα γαργαλάω
Απ'τη φωνή σου δε φοβάμαι κι ούτε κλαίω
Κι από το τάφο μου μαλάκα θα στα λέω