Σε συνάντησα και γέλαγα, μαλλον, από συνήθεια
Φορούσες πάλι εκείνο το παλτό, που δεν σου πάει
Ρώτησα Τί γίνεται
Όχι πως μ' ενδιέφερε στ' αλήθεια
Μ' απάντησες δήθεν πικρά
Η ζωή μου δεν τραβάει
Προσποιηθήκαμε, όπως πάντα, πως περνούσαμε καλά
Άσπρο πάτο τα όνειρά μου - στην υγειά μου- κι όλ' ανάκατα
Να με πείσεις προσπαθούσες πως μας πρόδωσε η χαρά
Ορίστε οι ιδέες μου, τα ρέστα κράτα τα
Πάρ' τα όλα φίλε
Πλιάτσικο στις ελπίδες μου
στην πληγωμένη αξιοπρέπεια μου
Όλα έτοιμα τα βρήκα, έτσι κι αλλιώς
Μόνο άκου με
Για μια φορά, έστω, ας διασταυρωθούν τα βλέμματά μας
Και που ξέρεις, ίσως και ν' αγαπηθούμε
Όχι, όχι ψεύτικα. Βαρέθηκα ν' αγαπάω ψεύτικα
Βαρέθηκα να τρώω ψεύτικα, να κοιμάμαι ψεύτικα
και να ονειρεύομαι ψεύτικα
Για μια φορά -έστω- ας μιλήσουμε ειλικρινά
Είναι κι αυτό εφηβική ανάγκη, βλέπεις
Ύστερα άρχισες να ρωτάς για τα μαθήματα
Όχι πως σ' ενδιέφερε στ' αλήθεια, έτσι δεν είναι
Κάποιος μου 'πε πως γράφεις κι ωραία ποιήματα
Έχω γράψει κάτι στίχους, μα ποιητής δεν είμαι
Ώς πότε θα μιλάμε -σαν ρομπότ- και θα γελάμε
Όταν το ζητούν οι περιστάσεις σαν τα χάπατα
Δεν έχω όνειρα, μεγαλε, έχω αγάπη μα φοβάμαι
Ορίστε οι ιδέες μου, τα ρέστα κράτα τα
Δεν έχω όνειρα ρε φίλε, μονάχα ελπίδες περιστασιακές
Μην μου λες πως θλίβεσαι
Αφού εσείς μας κάνατ' έτσι
Ιδέες έχω
Με το τσουβάλι
Αν και όλες άχρηστες τις βρίσκεις
Δεν θα μου επιφέρουν -βλέπεις- λεφτά στο μέλλον
Μόνο μια ματαιοδοξία για έναν καλύτερο κόσμο
Αφού έχουν έτσι τα πράγματα, όχι
Δεν γράφω ποιήματα
Είμαι μικρός ακόμα γι' αυτά, άσε που δεν φοράω και γραββάτα
Στίχοι είναι, διάβασέ τους
Είναι κι αυτό εφηβική ανάγκη, βλέπεις
Καταλαβαίνω πως πονάς κι όλα σου φταίνε
Πλέον χαμογελάς, για να σε δουν οι γείτονες
Καταλαβαίνω πως τα άλλοθι τις ενοχές σου καινε
Και δάκρυα κατέληξαν οι τύψεις σου οι επίμονες
Η εσκεμμένη μοναξιά σου έμαθε μονάχα
Κατηγορώ, μισώ, αδιαφορώ κι όλα παράτα τα
Ο μόνος άνθρωπος, που πόνεσε, θαρρείς πως είσαι τάχα
Ορίστε οι ιδέες μου, τα ρέστα κράτα τα
Είναι δύσκολο, το ξέρω
Θα μπορουσες, όμως, να είχες προσπαθήσει
Ούτε για μένα ήταν εύκολο
Δυστυχώς ήταν η τελευταία μου επιλογή
Μακάρι να 'ξερες, πόσο πόνεσα
Όταν σε σκότωσα μέσα μου
Προσπάθησα πολλές φορές να κλάψω
Μα δεν βγήκε ούτε δάκρυ
Αλήθεια, εσυ πώς τα καταφέρνεις
Πώς αντέχεις να μου λες πως πονάς
Αφού όλα στο χέρι σου ήταν
Καληνύχτα, η εφηβεία μας τελείωσε