Κάτι τέτοια βράδια που με βρίσκουν τα σκοτάδια
Γελάω με την ψυχή μου, που τ' αστέρια είναι άδεια
Και μπουκάλια, όσα και αν πιω δεν με γεμίζουν
Μονάχα όσα μαζί ερωτευτήκαμε θυμίζουν
Κι αν θυμάμαι καλά σου 'χα πει με συγχωρείτε
Που δεν έμαθα να λέω εντάξει σ' ό,τι πείτε
Κι απο άμυνα ίσως, μπορεί κι απο κακία
Με μίσησες και σ' έπιασε για μένα αηδία
Άσε ξέρω
Δειλός και κακομοίρης
Αν βρεθεί ποτέ ευκαιρία θα μ' αρπάξεις να με δείρεις
Δεν βαριέσαι, κομπλεξικός κι ανασφαλής
Εκ του ασφαλούς επαναστάτης
Ψυχρός και αναιδής
Επιλέγω ν' απέχω απ' τα μέρη που συχνάζεις
Δεν σε κράζω εγώ μεγάλε
Εσύ με κράζεις
Μονόχνωτος ναι, δεν τα πάω καλά με όλους
Δεν βγαίνω για να δω πάνω σε τραπέζια κώλους
Να κουνιούνται κι ο κάθε κακομοίρης να κοιτάει
Να νομίζει πως γαμάει επειδή 2 πιάτα σπάει
Και να πίνει να μεθάει, που τα όνειρα τελειώσανε
Για την πουτάνα την ζωή που του χρεώσανε
Ίσως να φταίει
Που δεν ξέρω να υποκρίνομαι καλά
Ίσως να φταίει
Που μου μοιάζουν όλα τόσο θλιβερά
Κι εσυ λες φταίει
Που τα βρήκα όλα έτοιμα
Που ξέρεις βρε μαλάκα εγώ τι πέρασα
Ίσως να φταίει
Που δεν ξέρω να υποκρίνομαι καλά
Ίσως να φταίει
Που μου μοιάζουν όλα τόσο θλιβερά
Κι εσυ λες φταίει
Που τα βρήκα όλα έτοιμα
Που ξέρεις βρε μαλάκα εγώ τι πέρασα
Κοίτα τους κατεβαίνουνε
Ξεχάσανε να θέλουνε
Τους είπαν ένα πρέπει
Κι έτσι αργά αργά πεθαίνουνε
Χτίζοντας καταστρέφουνε
Νομίζουνε πως βλέπουν μα δεν ξέρουν
Πως γυρνάει ο τροχός
Και το χαίρονται γαμώτο
Κι άλλα λεφτά, κι άλλα μουνιά
Κι άλλα γαρύφαλλα στην πίστα
Μόνο τα φώτα σβησ' τα να μην βλέπω την κατάντια τους
Ντρέπομαι που τα όνειρα χαθήκαν απ' τα μάτια τους
Εδώ ο κόσμος καίγεται και τ' άξιο παλικάρι
Ψάχνει να βρει απόψε τι καπνό θα φουμάρει
Για να τουμπάρει το μωρό, που μοιάζει με γυναίκα
Που απο το πάρε-δώσε μένει μόνη στο φεύγα
Και άντε ανέβα στο τραπέζι να δείξεις τα γοφιά σου
Και όλοι οι λιγούρηδες να πίνουν στην υγειά σου
Για φαντάσου, πριν 2 ώρες ήσουν μόνη
Λίγο κωλοτρίψιμο τους ανθρώπους ενώνει
Και για να συμμετέχεις πρέπει να υπακούς τον κώδικα
Κολλαριστός γιακάς κι όλα είναι ευκολοφόρετα
Εντάξει το ξέρω, αυτά σου τα 'παν ήδη
Αν έχεις καμιά αντίρρηση ο πορτιέρης θα σε δείρει
Γι' αυτό σκάσε και διασκέδασε, έτσι τα έχεις όλα
Η δόξα όλη για πάρτη σου και ουίσκι κοκα κόλα
Λίγα χάπια, λίγο ξύδι και καθαρό το κούτελο
Κι απο μηδενικό γίνεσαι νούμερο
Ίσως να φταίει
Που δεν ξέρω να υποκρίνομαι καλά
Ίσως να φταίει
Που μου μοιάζουν όλα τόσο θλιβερά
Κι εσυ λες φταίει
Που τα βρήκα όλα έτοιμα
Που ξέρεις βρε μαλάκα εγώ τι πέρασα
Ίσως να φταίει
Που δεν ξέρω να υποκρίνομαι καλά
Ίσως να φταίει
Που μου μοιάζουν όλα τόσο θλιβερά
Κι εσυ λες φταίει
Που τα βρήκα όλα έτοιμα
Που ξέρεις βρε μαλάκα εγώ τι πέρασα
Κάτι τέτοια βράδια που πνίγομαι από ανία
Μου πετάτε την άγκυρα και γελάτε με ειρωνεία
Είμαι αλλού, εδω πέρα δε μ' αρέσει
Κάνω τα πιστεύω μου παντού να έχουν θέση
Έμαθα να ζω μονάχα με φαντασία
Όσο χτίζατε τη δικιά σας ουτοπία
Σας έφαγε η TV, το ίντερνετ και το χαρτί
Mεγαλύτερο προτέρημα σου έγινε η σιωπή
Kαθηλώθηκες εκεί και πήρες ό,τι 'δώσαν
Δεν αντέδρασες καθόλου που το μέλλον μας παγώσαν
Τώρα ντάξει την κενότητα στην ντύσαν γκλαμουράτα
Άφοβα και άσκοπα τα λεφτά σου φά' τα
Το Σάββατό σου έγινε ηλίθιο άλλοθί σου
Του πενθήμερου βιασμού του κορμιού και της ψυχής σου
Λίγο κρατάει τ' όνειρο, στο τέλος όμως σβήνει
Κι ύστερα απορείς τί σου 'χει απομείνει
Άντε πήγαινε τώρα εγκλωβίστηκες στον ρόλο σου
Κούκλα εγώ δεν γράφω να κουνάς εσύ τον κώλο σου
Συγγνώμη λοιπόν, για δεύτερη φορά
Στο διάολο κι ότι πίστευα για τούτη την γενιά
Που μεγαλώνει και τα θέλω της σκοτώνει
Για την δήθεν καλοπέραση έμαθε να το βουλώνει
Και να λέει δεν πειράζει, δεν βαριέσαι, δεν γαμιέται
Θα κοιτάξω ν' αγοράσω οτιδήποτε πουλιέται
Έρωτα και φίλους, τόσα δίνω, πόσα θες
Στα σκυλάδικα πουλάνε αυτό που θες
Κάθε κάμαρα κλειστή, το pc μια φυλακή
Σας γελάσαν αν πιστέψατε πως είναι αυτό ζωή