Μόνο όταν μιλάς ψιθυριστά
Σ' ακούνε αυτοί που θέλουν ν' ακούσουν πραγματικά
Όσο φωνάζεις, απλά κουράζεις και κουράζεσαι
Ψάχνω λόγο να μην είμαι απαθής
Στον κόσμο που επιβάλλεται να εκμεταλλευτείς, για να ζεις
Πολύ σοβαρά παίρνω το τσίμπημα στο στήθος μου, μάλλον
Τα ψυχολογικά μου γυρίσαν αντίστροφα
Όσα σκατά με ταΐσαν στα δύσκολα
Αντί να τα φτύσω απλά τα συνήθισα
Κι αντί να σε φτύσω απλά σε λυπήθηκα
Δεν υπάρχουν πονηροί
Υπάρχουν μόνο τύποι που πήραν πολύ σοβαρά την ηθική τους
Και 'μείναν ταπί
Ή συνεχίσαν να ζουν και να μισούν
Την στιγμή που πατήσαν στην γη
Όσοι επικροτούν την ψυχρή λογική και δεν έχουν αυτοκτονήσει ήδη είναι παρανοϊκοί
Κι όλοι οι υπόλοιποι είναι κι αυτοί παρανοϊκοί
Αλλά περισσότερο συνεπείς στο ψεμα που ενδώσανε για να συνεχιστεί η ζωή
Κάτσε να πάρω μια ανάσα
Κάτι δεν πάει καλά
Τελευταία άκουσα πως μπορεί να μου λείπει σεροτονίνη
Μ' ακόμα κι αν έχω δίκιο
Ποιος ο λόγος να σε πείσω
Και να μη σε αφήσω πίσω
Εκεί τουλάχιστον δείχνεις ευτυχισμένος
Όσοι μπορούν να με μάθουν να πυροβολάω είναι οι πρώτοι που θα σκότωνα
Προς το παρόν απλά μιλάω και παρακαλάω για τ' αυτονόητα
Σε φίλους που βαριούνται ν' ακούσουν και δε βλέπουν το πρόβλημα
Οι σχετικολόγοι ορίζουν τα πράματα απόλυτα γιατί μισούν την λειτουργικότητα
Μα εγώ δεν έχω το δικαίωμα να κρίνω κανέναν
Ευχαριστώ κάθε μπάτσο που σκάει στο πάρκο το βράδυ για εξακρίβωση
Ευχαριστώ τους συντρόφους για τη φίμωση
Η απόλυτη ατομική ελευθερία είναι φασισμός
Κάντε μου μήνυση
Πάρτε σειρά μετά τη ΔΕΗ τον στρατό και τα ψυχολογικά
Βέβαια όλα είναι σχετικά
Ειδικά απ' την στιγμή που μπορείς να πεθάνεις
Όλο το θέμα στο πέσιμο είναι να είσαι
Ψυχρός και άνετος
Ποτέ μην είσαι απλά εσύ
Ειδικά όταν είσαι επί μήνες αγάμητος
Ο χρόνος κυλάει αδιάφορος
Και το μόνο που βλέπω ερωτικά πιά
Σοβαρά
Είναι τα χάπια
Βαρέθηκα να γράφω κομμάτια
Βαρέθηκα να τρέχω πίσω από κάποια σάπια
Που θα με βλέπει φιλικά
Τα πιο όμορφα όνειρα κοστίζουν ακριβά
Πάλι καλά που μου μάθανε γράμματα
Και μπορώ να εκφράζομαι άνετα
Κι ας μην καταλαβαίνει κανείς
Αφού κανείς δεν προσέχει στο μάθημα
Άλλο ένα κουπλέ για να ξεπεράσω την καλλιτεχνική ανασφάλεια
Δεν προορίζεται για πουθενά
Απλώς βαριόμουν να καθαρίσω το σπίτι
Ο συγκάτοικός μου κοιμάται και δεν έχω με ποιον να τσακωθώ
Τώρα όπου να 'ναι θα σηκωθώ και θα πάω για ψώνια
Τώρα όπου να'ναι θα συνεχίσουμε να 'μαστε πιόνια
Καλημέρα
Κάθε μου οπή αποτελεί και μια ανοιχτή πληγή
Κι εγώ την γλείφω πριν τη μυριστούν οι εχθροί
Μέσα απ'αυτή αναδύονται τόσες οι αντιφάσεις μου
Μα να φοβάστε γιατί αυτό είναι το οπλοστάσι μου
Κάθε μου οπή αποτελεί και μια ανοιχτή πληγή
Κι εγώ την γλείφω πριν τη μυριστούν οι εχθροί
Μέσα απ'αυτή αναδύονται τόσες οι αντιφάσεις μου
Μα να φοβάστε γιατί αυτό είναι το οπλοστάσι μου
Αλλάζω μορφές κι είναι πολλά τα πρόσωπα μου
Είναι οι φωτιές που κάνουν εύκαμπτα τα κέρινα φτερά μου
Είναι όλοι αυτοί, που είναι απέναντι σε κάθε μου στιγμή
Μα εγώ αντεπιτίθεμαι σε μια σχέση διαλεκτική
Από τη μια παιδί της πόλης, που όλοι έχουν κρύψει
Κάτι στο χώμα και το ποτίζουν να ανθίσει
Από την άλλη παιδί, που όταν μυρίζει γη
Ψάχνει να βρει μέσα στο δάσος λίγο τσιμέντο ν' αυνανιστεί
Ένα κομμάτι μου τη βρίσκει με το χρήμα
Θέλει κι άλλα για να θρέψει το φετίχ του για βινύλια
Κι ένα άλλο, κάπως πιο μεγάλο
Θελει φράγκα για βενζίνη για να καίει το ένα ATM μετά το άλλο
Είναι φορές που σιχαίνομαι όλη την κοινωνία
Κάθε πτυχή απ'τη μικροαστική σαπίλα
Είναι κι άλλες, που ονειρεύομαι νύχτες μεγάλες κι όχι απλά την πάρτη μου
Και θέλω ν' αυτονομηθεί η τάξη μου
Κάθε μου οπή αποτελεί και μια ανοιχτή πληγή
Κι εγώ την γλείφω πριν τη μυριστούν οι εχθροί
Μέσα απ'αυτή αναδύονται τόσες οι αντιφάσεις μου
Μα να φοβάστε γιατί αυτό είναι το οπλοστάσι μου