Μέσα στη φάκα είδα πολλούς να πέφτουν με τα μούτρα για την πλάκα
Αφενός μεν μιλάω δυνατά, αφετέρου μην κοιτάς, μαλάκα
Δε σε ξέρω, δε με ξέρεις κι ούτε θέλεις
Μάθε πως στη ζωή δεν παίρνεις πάντα αυτό που θέλεις, αυτό το ξέρεις
Θέλει μεγάλα αρχίδια
Αν θες να γίνεις παραγωγικός και κάπου να συνεισφέρεις
Αποστολή ζωή που εις πέρας καλείσαι να φέρεις
Κι ενώ τα φαινόμενα καμιά φορά απατούν
Σε πετάνε στην απ' έξω φίλοι που νόμιζες πως σ' αγαπούν
Κι άλλοι που πατάνε στο φιλότιμό σου
μόνο και μόνο να σε εκμεταλλευτούν θέλουν
Ανούσιο να νοιάζομαι για το αύριο γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει μέλλον
Τουλάχιστον αυτό δείχνουν τα πράγματα, δεν ξέρω
Λυπάμαι για κάθε παιδί, δηλαδή για κάθε ήλιο ανατέλλων
Φρούτα που πέφτουν απ' το δέντρο
Πριν καν ωριμάσουν, έχω δει χίλιες φορές το ίδιο έργο
Και κάθε φορά να λέω στον εαυτό μου
Δε με σηκώνει το κλίμα πια εδώ, φεύγω
Εφόσον δε μπορώ πια καταστάσεις που μ' αφορούν ν' αποφεύγω
Κάθε φορά να λέω στον εαυτό μου
Κρατήσου για λίγο ακόμα, κοντεύω, όπου να 'ναι φεύγω, κοντεύω
Και να 'μαι, εδώ, ακόμα παρών, έι
Στην πλάτη μου βάρη, εικοσιεννιά ετών, έι
Πτώσεις ελεύθερες, προσκρούσεις με το μπετόν, έι
Γεννήθηκα για να 'μαι μαχητής, το βίος μου αγώνας αντοχής
Κι είναι το τέλος γραμμένο εξ αρχής, προκαθορισμένο
Κατάρα κρυμμένη πίσω απ' τα λόγια μιας ευχής
Άμα μπεις στο λούκι δύσκολα θα βγεις
Στο μυαλό μνήμες μιας άλλης εποχής
Κι έχουν αλλάξει πολλά από τότε, πρόσεξε μην μπερδευτείς
Το ξέρω πως δεν είμαι πολύ συμπαθής, ξέρω με μισείς
Είμαι ευθύς κι αυτό είναι κάτι που δε μπορείς να διαχειριστείς
Έλα εδώ κάτω να δεις, αφιλόξενο παραμένει για πάντα
Είμαι ζάντα και σε βλέπω κοντεύεις να τρελαθείς
Δες μέχρι πού μπορείς να καταλήξεις, κοίτα πού μπορείς να βρεθείς
Κοίτα πού μπορείς να βρεθείς, κοίτα πού μπορείς να βρεθείς