Ξυραφι πανω απ'το κεφαλι μου γυρνα
Ο λογος γινεται για τη μοναξια
Αιωνες κρυμμενοι μεσα σε καποια της ωρας λεπτα
Μ'εξαπατουν οπτικα
Λιγο απ'το πριν,ανεμελα τρεχει μπερδευοντας το μετα
Να δεις τι σου'χω φυλαξει σειρα
Τιποτα δε βλεπω οσο θολωνω τα νερα
Τιποτα απ'ολα αυτα που λες ποτε δεν πηρα σοβαρα
Η πρωτη φορα ειναι η πρωτη φορα
Απο'κει και περα δεν προκειται να ξαναδεις ποτε τιποτα ξεκαθαρα
Σιωπη,κι ορατοτης μηδεν ειναι φυλακες τυπου καμαρα
Που παραμιλω κι αφηνω τη λογικη παραμερα
Εγω εδω με σαρκα και οστα (να κανω τι;)
Ζητω συγνωμη οπου δε φερθηκα σωστα και
Δε πε-δε περνα,δε περνα στιγμη που αναμενω να σε δω ξανα
Χειμωνιασε η καρδια μου τα ματια μου απ τη νυχτα πιο σκοτεινα
Ο χρονος παγωσε,ο δεικτης του ρολογιου δεν κουνα
Η ζωη μου συνεχως με προσπερνα
Το νεφος απλωνεται στα μυαλα,μουδιαζει το σωμα μα δεν μπορει
Να καλυψει τα γαμημενα κενα οσο γυρνανε γυρω γυρω απο'μενα
Απολαμβανω το ταξιδι μα δε βλεπω
Δε βλεπω να με βγαζει στη τελικη πουθενα
Η μοναξια,η μοναξια,η μοναξια λεω ειναι η μοναξια
Κι εχω οσο θελω καιρο να σκεφτω
Μειναμε παλι εγω εσυ εσυ και εγω ναι
Μοιαζει σα κακογουστο αστειο
Δε με βλεπω ποτε να σου λεω ολοτελα αντιο
Ξυπνα απο χειμερια ναρκη στα σωθικα το θηριο μη
Και εσυ πασχιζεις το κατι που δε σε συμφερει να αλλαξεις
Ενω τα χρονια περνανε δε θα χεις πολλες ευκαιριες να αρπαξεις
Τα λογια σα σφαιρες σκοτωνουν σα σφαιρες πονανε
Κι ολοι στη τελικη τη βολη τους κυνηγανε
Εχω μια σκοτεινη ερωμενη
Που απο μικρο παιδι με γυροφερνει
Με καταδικαζει η συντροφια της σε περισταση καταραμενη
Αλλοτε πλαι μου με το στανιο κι αλλοτε απελπισμενα την αναζητω
Αναζητω,στον αδειο χρονο μου τι εχει συμβει να σκεφτω
Κι αφου παιδευτω θα ανασυγκροτηθω μες τη σκοτεινη συντροφια μου
Ποιος ειπε οτι ειμαι μονος η μοναξια ειναι εδω
Η μοναξια ειναι κοντα μου