Ανακωχή, ανακωχή, πόσοι από σας ονειρευτήκατε,
φταίνε του δρόμου οι φωνές που ξυπνήσατε κι εμείς εκεί,
με λόγο σπαθί,
στη φυλακή που το κλειδί βρίσκεται κάπου στην κορυφή.
Κρατάμε ακόμα, με νύχια, δόντια και στόμα τη φλόγα,
λόγω ανάγκης, κι εδώ βασιλιά δεν υπάρχεις, δεν υπάρχεις,
εκεί που είσαι δεν ήμουνα κι εδώ που είμαι δε θα 'ρθεις,
οι στρατιώτες σου πέσανε στο πεδίο μάχης,
πόλεμο θέλανε, πόλεμο τους έκανα,
μ' ένα χαμόγελο τους υποδέχτηκα, μετά συνέτριψα,
γιατί τα ξίφη τους πάνω μου έμοιαζαν ξύλινα,
σηκώθηκε ξανά ο σκελετός, δεν είπαν τίποτα,
ήταν μπροστά στη γλώσσα μου χάρτινες οι ασπίδες τους
και πέφτανε νεκρές μία μία όλες οι ελπίδες τους.
Ανειδίκευτους μισθοφόρους αντίκρισα,
χρηματολάτρες, εσύ τους πλήρωσες, εγώ τους νίκησα.
Χιλιάδες τεχνικές δε με πλήγωσαν, δε με φίμωσαν,
είδα τα βλέμματά τους φοβισμένα, τους υποτίμησα,
κύλησα σα λάβα, τους έφτυσα, τους ξεφτίλισα,
τους πάτησα και δε σταμάτησα γιατί δεν ίδρωσα.
Δεν μπορούμε να κρυφτούμε, δεν μπορούμε να χαθούμε,
πάντα θα υπάρχουν Βήτα Πεις.
Βασιλιάδες, ευθυνόμενοι ραψωδοί για κλοπή των σκήπτρων
και καταστροφή στην πυρά λόγω στίχων,
οι κορώνες πέφτουν.
Τώρα που μιλάν οι δρόμοι, η αλήθεια βγαίνει μόνη,
πάντα θα υπάρχουν Βήτα Πεις.
Εμπορικές πουτάνες είστε, αυτές μιμείστε,
στόματα κλείνουν, παλάτια τρέμουν,
και οχτώ ραψωδοί ξανά βασιλεύουν.
Δεν μπορούμε να κρυφτούμε, δεν μπορούμε να χαθούμε,
πάντα θα υπάρχουν Βήτα Πεις.
Βασιλιάδες, ευθυνόμενοι ραψωδοί για κλοπή των σκήπτρων
και καταστροφή στην πυρά λόγω στίχων,
οι κορώνες πέφτουν.
Τώρα που μιλάν οι δρόμοι, η αλήθεια βγαίνει μόνη,
πάντα θα υπάρχουν Βήτα Πεις.
Εμπορικές πουτάνες είστε, αυτές μιμείστε,
στόματα κλείνουν, παλάτια τρέμουν,
και οχτώ ραψωδοί ξανά βασιλεύουν.
Λευκές σημαίες στο πέρασμά μας αναρτήθηκαν,
άτρωτοι, τρωτοί, από το χάρτη εξαφανίστηκαν,
πύργοι, πολιτισμοί με χρόνια ιστορία,
πέσανε τους κάψαμε μ' όλη μας τη μανία.
Μάχες, κόντρες στην πρώτη τη γραμμή,
ήμουν και τους ψάχνω, είναι κάτω από τη Γη,
κρυμμένοι, σε καταφύγια άγνωστα,
ψυχροί και λαβωμένοι, ανακωχή ζητούν απελπισμένοι.
Πρόκληση, θα το δεις κι αυτό,
να μη χαρίζομαι στον ίδιο μου τον αδερφό,
εκεί θα με δεις, πάνω απ' το κεφάλι του,
κι αν λοξοδρομήσει, το 'χασε κι αυτό.
Και δεν τελειώνει εκεί, η αρχή στο έργο τους,
μ' αρχή το τέλος τους, κι όλοι οι πολεμιστές τους,
θα πολεμήσω όπως πάντα και θα πάρω λάφυρο το στέμμα,
το βασίλειο και τέλος τις στολές τους.
Δεν μπορούμε να κρυφτούμε, δεν μπορούμε να χαθούμε,
πάντα θα υπάρχουν Βήτα Πεις.
Βασιλιάδες, ευθυνόμενοι ραψωδοί για κλοπή των σκήπτρων
και καταστροφή στην πυρά λόγω στίχων,
οι κορώνες πέφτουν.
Τώρα που μιλάν οι δρόμοι, η αλήθεια βγαίνει μόνη,
πάντα θα υπάρχουν Βήτα Πεις.
Εμπορικές πουτάνες είστε, αυτές μιμείστε,
στόματα κλείνουν, παλάτια τρέμουν,
και οχτώ ραψωδοί ξανά βασιλεύουν.
Δεν μπορούμε να κρυφτούμε, δεν μπορούμε να χαθούμε,
πάντα θα υπάρχουν Βήτα Πεις.
Βασιλιάδες, ευθυνόμενοι ραψωδοί για κλοπή των σκήπτρων
και καταστροφή στην πυρά λόγω στίχων,
οι κορώνες πέφτουν.
Τώρα που μιλάν οι δρόμοι, η αλήθεια βγαίνει μόνη,
πάντα θα υπάρχουν Βήτα Πεις.
Εμπορικές πουτάνες είστε, αυτές μιμείστε,
στόματα κλείνουν, παλάτια τρέμουν,
και οχτώ ραψωδοί ξανά βασιλεύουν.