Παντού σκοτάδι
Εδώ και πολλά χρόνια...
Παντού σκοτάδι
Δεν υπάρχουν άλλα λόγια
Ο Ήλιος έχει σβήσει...
Ο κρατικός ο γενικός έχει πέσει
Μυρίζει πτώμα
Το σώμα έχει σαπίσει
Το χώμα έχει ποτίσει από το αίμα
Η γη έχει σιγήσει
Κανείς εδώ να κυβερνήσει
Κανένα στόμα, για να πει τη λύση
Να μιλήσει...
Ακόμα κι οι τυφλοί βλέπουν
Ακόμα κι αυτοί το καταλαβαίνουν...
Οσμή φόβου διακοσμεί την εμφάνιση
του κόσμου κι όσοι τρέχουν έχουν απέναντι καθρέφτες
Άλλο τόσο πέφτουν επάνω τους
Αιμορραγούν οι φλέβες...
Αυτοκτόνησαν όνειρα
Τώρα σκότος όντως
Ώρα μηδέν, η χώρα γονατίζει
Είπα ο Ήλιος έχει σβήσει
Δεν είπα ο Ήλιος έχει δύσει...
Έχει σβήσει
Το φυτό δεν ανθίζει και το μάτι που δε βλέπει
γυαλίζει κι η βίδα λασκάρει
Κάνω τον άμαχο να πολεμήσει...
Με φως από το φεγγάρι κι είναι πανσέληνος
Έλα φτερό μου στον άνεμο
Γύρω μας έρημος...
Ήρεμος είσαι κι αμέριμνος
Αλλά σκεπτόμενος
Επομένως ο επόμενος
Έλα και λάβε το μένος ο μόνος απρόβλεπτος...
Είναι και λέγεται θάνατος...
Είναι μάχιμος ανυποχώρητος
Ένα λεπτό η σιγή θα κρατήσει και θ' ακολουθήσει ο θόρυβος...
Ο θόρυβος επιστρέφει...
Επωνύμως ανώνυμος
Έχω γίνει καπνός αφού βάλω φωτιά για να βλέπω...
Ο κόσμος αγνώριστος
Με μισούν τα χ.α
Με μισούνε τα s.s
Με μισούνε οι ρουφιάνοι
Με μισούν οι βιαστές...
Και μιλάω σ' όλους ελεύθερα
Λυσσάνε τα FEDS...
Βάζουνε κοριούς και κάμερες
Λυσσάνε τα FEDS...
Δεν υπάρχει suspense
Δες έρχομαι κι αλλάζω μορφές
Δεν υπάρχει suspense
Παλάμες με ουλές
Έρχομαι με τόσες πτυχές
Ψάχνει τα αλάνια
Χούντα την πρώτη βδομάδα στη μαύρη ελλάδα
Το μυαλό της έχει όπλο η αρμάδα...
Κι από ψηλά ελέγχουμε την κοιλάδα
Τέλος ο μύθος...
Κι αλήθεια γίνεται ο στίχος
Στο χαρτί μου αρχίζει το ρίγος
Μήπως ακούγεσαι λίγος
Δεν είσαι λύκος
Hola chickos, hola muertos...
Έλα vamos, όλοι psychos
Πάντα πιστά γράφει ο μάγος
Έχω ψυχή που είναι χρυσή
Σιδερένιοι κι ό,τι μισείς κι ό,τι αγαπάς εδώ χορεύει
Πάλι την πόλη, την χώρα
Καλύπτει το νέφος...
Είμαστε ό,τι πιο σπάνιο κι ό,τι φοβούνται...
Γύρω μας οπλοφορούνε
Κρίνουν αυτά που θα πούμε
Ποιοί είστε εσείς...
Αυτοί που ποτέ δε θα δούμε