Με μια βαλίτσα στο χέρι και μια ταυτότητα
Ταξίδι προς τα νότια, γυρεύοντας τ' αλλιώτικα
Κουβέντες του πατέρα που θυμάσαι από παλιά
Και λίγα λόγια από φίλους σε παχιά σαλονικιώτικα
Να παίζουν στο μυαλό σαν TDK κασέτα
Τρένο, τσιγάρα νευρικά στη τουαλέτα
Φαντάρια που γυρίζουν με άδεια στο σπιτικό τους
Κι αραδιάζουν ιστορίες για γκόμενες και σκοπέτα
Ο κόουτς σού πέταξε στα μούτρα την πετσέτα
Σου 'πε "Ήσουν ο καλύτερος, μα τώρα γάμησέ τα"
Η νοικοκυρά σού είπε "Μάζεψέ τα
Ο μήνας έχει πάει 2, άδειασέ το όμως στις 10"
Όνειρα σβήνουνε σαν να 'τανε κομήτες
Μαχαίρια, λωστοί, κι ενέδρες σε συνδεσμίτες
Κλείνουνε μυαλά μαλάκα κι ανοίγουν μύτες
Στα αφεντικά είναι κότες και στα μπαρ γίνονται αλήτες
Τσακώνονται για μια γυναίκα που δεν αγαπάνε
Πίνουνε για να ξεχάσουν όσα τους πονάνε
Στραβοκοιτάνε, μεθάνε, παραπατάνε
Βλέπουν το ρεφρέν στον τοίχο γραμμένο όσο κατουράνε
Αυτός ο κόσμος είναι μαλακία
Αυτός ο κόσμος για σένα δε δίνει μία
Τι κάνουμε εμείς εδώ; (ε)
Τι κάνουμε εμείς εδώ
Νέα άγχη και νέα ζωή σε νέα μέρη
Που κανένανε δεν ξέρεις και κανένας δε σε ξέρει
Να θυμάσαι ένα πρωί που ένα σορόκος θα σε πάρει
Πως μια νύχτα με φεγγάρι, τραμουντάνα ας είχες φέρει
Εκεί που είσαι ήμουνα και σχέδια κατάστρωνα
Πλοίο, όλη νύχτα μπύρες στο κατάστρωμα
Μαζί με τα μαστόρια που πάνε να χτίσουν βίλες
Για τους πλούσιους πελάτες με τις πλούσιές τους φίλες
Ντόπιοι πενηντάρηδες γυρνάνε στο νησί τους
Η ρουφιάνα η Αθήνα έχει ρουφήξει τη ζωή τους
Μαζί κι αυτή που βγήκε για τσιγάρο έξω και ψάχνει
Μωρομάντηλο για να καθαρίσει την αλισάχνη
Άλλοι πάνε στα νησιά καλοκαίρια για μεροκάματα
Να βγάλουν το χειμώνα, να μη βάλουνε τα κλάματα
Να πάνε κι ένα Άμστερνταμ για να ξελαμπικάρουν
Άμα φτάσουν τα λεφτά και τα μπουρμπούρια που θα πάρουν
Πίσω από τα μπαρ, από μπουκάλια και ποτήρια
Κουρασμένοι απ' τα σερί, να νοσταλγούν τα πανηγύρια
Τα ξαδέρφια και τ' αδέρφια να χορεύουν στη πλατεία
Και τ' αλάνια, σα παλιά, να σουλατσάρουν γι' αλητεία
Τώρα που τ' αφεντικό έχει φύγει, ποιος θα μας κρίνει
Βάλε Κρίνα, να σκεφτούμε τι μας έχει απομείνει
Βάλε, Ζωή, Να Πιούμε και μετά να πάμε σπίτι
Τα Χρόνια Μου Ναυάγησαν στις Ξέρες του Ελύτη
Βάλε Τρύπες να τριπάρει η Ταξιδιάρα μας Ψυχή
Θα το κλείσουμε μαζί το μαγαζί
Η Ζωή Είναι Μικρή κι άσ' τα να πάνε στην ευχή
Κι η Γαύδος ήταν μόνο η αρχή
Το πιο ωραίο νησί είναι το επόμενο
Πονάει το χαστούκι αν δεν είναι αναμενόμενο
Έτσι όπως τα κάναμε, δεν ξέρω τι θα μ' εύρει
Σαν άφραγκος και άνεργος στα Γιάννενα, Νοέμβρη